Głosiciel Nowej Ewangelizacji

W Litanii zwracamy się do bł. Jana Pawła II jako „Głosiciela Nowej Ewangelizacji”. Po raz pierwszy Papież użył terminu „nowa ewangelizacja” w Krakowie, w N owej Hucie w 1979 roku: „Tam gdzie stawia się krzyż, powstaje znak, że rozpoczyna się ewangelizacja. […] Kiedy postawiono opodal tego miejsca nowy, drewniany krzyż, […] otrzymaliśmy znak, że na progu nowego tysiąclecia – w te nowe czasy i nowe warunki wchodzi na nowo Ewangelia. Że rozpoczęła się nowa ewangelizacja”. Papież wyjaśniał, że jest ona konieczna ze względu na nakaz Chrystusa Zmartwychwstałego, który wezwał Kościół: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”. Ten nakaz trzeba odczytać w nowej sytuacji świata, by głosić Ewangelię zawsze nową i zawsze niosącą nowość, „z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu”.

Nowość zapału pozwala odkrywać chrześcijaństwo nie jako ideę, ale wydarzenie spotkania z Osobą, z którego rodzi się pogłębiona modlitwa, radykalne nawrócenie i w efekcie wyraziste świadectwo o Chrystusie. Nowe metody powinny pozostawać w związku zarówno z różnorodnością odbiorcy, jak i środowiskiem przepowiadania. Stąd jest ważny używany język, jak i przyjęta forma. Podobnie z nowością sposobu przepowiadania, od „kerygmatu” przez „katechezę”.

Dzięki nowej ewangelizacji konieczne jest budowanie i kształtowanie Kościoła jako wspólnoty wiary wyznawanej przez przyjęcie Słowa Bożego, sprawowanej w sakramentach i przeżywanej w miłości – będącej duszą chrześcijańskiego życia moralnego. W nowej ewangelizacji nie chodzi tylko o jakąś teorię, lecz o życie i konkretne pola pracy na dziś: uczyć poszanowania dla godności ludzkiej, otaczać głębokim szacunkiem prawo do życia, chronić wolność religijną, uważać rodzinę za pierwszą płaszczyznę społecznego zaangażowania, uczynić miłość duszą i podstawą solidarności, poprzez zaangażowanie polityczne służyć wszystkim i każdemu, traktować człowieka jako ośrodek życia gospodarczo-społecznego, ewangelizować kulturę i kultury człowieka. Są to dziedziny tak ważne, że nieobecność tam chrześcijan, bezczynność lub obojętność wobec nich rodzi wręcz winę moralną, jest bowiem nieobecnością nieodzownego dla ludzi światła prawdy, ciepła miłości i przebaczenia, jakie niesie Ewangelia.

Bł. Jan Paweł II przypomina, że każdy uczeń jest wezwany przez Chrystusa osobiście. Dlatego nikomu nie wolno się uchylać od osobistej odpowiedzi: „Kto prawdziwie spotkał Chrystusa, nie może zatrzymywać Go dla siebie, ale winien Go głosić” jako drogę, prawdę i życie.
 

Jest to fragment książki ks. Leszka Smolińskiego "Całkowicie oddany Maryi", Poznań 2012, Wydawnictwo Hlondianum. W portalu wiara.pl publikujemy dzięki życzliwości Autora.