Brat i Mistrz Kapłanów

Błogosławiony Jan Paweł II był „Bratem i Mistrzem Kapłanów”. Jego przejrzyste kapłańskie życie pozostaje wspaniałym wzorem do naśladowania. W różnych wypowiedziach i dokumentach uczył, co to znaczy być prawdziwym apostołem Jezusa Chrystusa w dzisiejszym świecie i „artystą duszpasterstwa”. A swoje nauczanie ilustrował własnym życiem.

Przez cały pontyfikat pisał Listy do kapłanów na Wielki Czwartek, pozostawiając nam zbiór 27 wspaniałych medytacji nad tajemnicą kapłaństwa w jego różnych aspektach. Już w pierwszym z listów zwracał się do kapłanów: „O Was stale myślę, za Was się modlę, z W ami szukam dróg duchowego zjednoczenia i współpracy, gdyż przez sakrament kapłaństwa […] jesteście moimi braćmi”. Nauczał, iż życie i posługa kapłana są kontynuacją życia i działalności Chrystusa. Bez względu na czas i miejsce, w których kapłan żyje, ta prawda pozostaje niezmienna. „W każdej epoce, powołanie kapłańskie nadal będzie wezwaniem do przeżywania jedynego i niezmiennego kapłaństwa Chrystusa”. Kapłański styl życia to nic innego, jak naśladowanie Jezusa i ciągła troska o upodabnianie się do Niego w postawach, zachowaniach, wyborach, decyzjach. Jest to wezwanie do postawy radykalizmu ewangelicznego, która wyraża się w posłuszeństwie, czystości i ubóstwie.

Papież ukazywał swoim życiem, że to kim jest kapłan, zależy w największej mierze od tego, ile i jak się modli. Obok osobistej modlitwy w życiu duchowym Jana Pawła II centralne miejsce odgrywała Eucharystia. Jako duszpasterz był on przekonany, że zarówno Kościół jak i kapłan żyją dzięki Eucharystii. „Nie ma bowiem Eucharystii bez kapłaństwa, podobnie jak nie istnieje kapłaństwo bez Eucharystii”. Nauczał i ukazywał swoim życiem, że sprawowanie Eucharystii jest szczytem posługi kapłańskiej, najważniejszym i zarazem centralnym jej aktem dokonującym się we wspólnocie Kościoła i dla niej. Dlatego sprawowanie Eucharystii powinno być dla kapłana najważniejszym i świętym wydarzeniem dnia i centrum całego życia.

Bł. Jan Paweł II był kapłanem, który bez reszty żył kapłaństwem, dlatego że kapłaństwo bez reszty kochał. Po zamachu na swoje życie wyznał: „Dla człowieka, a szczególnie dla księdza, nie ma niczego piękniejszego, niczego większego od faktu, że Bóg się nim posługuje”. Natomiast kończąc swoje głębokie i autentyczne świadectwo Dar i tajemnica do każdego z kapłanów skierował gorącą zachętę: „Bracia… Kochajcie wasze kapłaństwo! Bądźcie mu wierni aż do końca! Umiejcie dostrzec w nim ów ewangeliczny skarb, za który warto dać wszystko”.

Jest to fragment książki ks. Leszka Smolińskiego "Całkowicie oddany Maryi", Poznań 2012, Wydawnictwo Hlondianum. W portalu wiara.pl publikujemy dzięki życzliwości Autora.