VII Niedziela Zwykła

Wstęp do liturgii

Bóg umiłował nas od wieczności, zanim zaistnieliśmy. Dowodem tej miłości jest oddanie za nas swojego Syna – Jezusa Chrystusa. Boży Syn zawisł na drzewie krzyża, nie dla Boga, ale dla nas, ponieważ deklaracje przebaczenia Stwórcy nie wystarczyły człowiekowi. Ofiara Syna Bożego była konieczna, aby rozwiązać problem człowieka – w jaki sposób Bóg może być jednocześnie sprawiedliwy i miłosierny. „Twoje grzechy są odpuszczone” – te słowa Jezus wypowiada dziś do paralityka, ale również i do nas sparaliżowanych duchowo przez grzech. On chce, abyśmy te słowa wypowiadali w geście przebaczenia wszystkim braciom, którym jeszcze nie wybaczyliśmy. Bóg przebacza i uzdrawia naszą duszę, bo miłuje nas wieczną miłością. Wyraźmy wdzięczność za dar uzdrowienia duchowego  Najwyższemu na tej Eucharystii, które dokonuje się podczas tych sprawowanych misteriów Jego Syna, ale również i w sakramencie pokuty i pojednania.

Za wszelkie wątpliwości w przebaczenie Boże  przeprośmy teraz, licząc na Jego niepojęte miłosierdzie.

Wstęp do liturgii słowa

Bóg wszystkim nam przebacza, daruje winę i do niej już nie wraca. Fakt ten czyni nas wolnymi i szczęśliwymi. Jednak on wzywa nas również do odpuszczania „naszym winowajcom”, którzy zawinili względem nas i potrzebują naszego przebaczenia. Słuchając dziś Słowa Bożego i słysząc: „Twoje grzechy są odpuszczone”, pamiętajmy, że Bóg czeka, abyśmy odpowiedzieli tą samą miłością względem bliźnich.

Modlitwa wiernych

Wdzięczni Bogu za miłość do każdego z nas, zanieśmy teraz przed tron Najwyższego w niebie potrzeby naszych serc:

(Po każdym wezwaniu chwila ciszy.)

1. Spraw, Panie, aby świat poznał, że Ty do końca nas umiłowałeś; niech  Kościół rozsiewa wieść Twojego przebaczenia wszystkim ludziom na całym świecie.
2. Spraw, Panie, aby w polskich rodzinach panowała wzajemna miłość i gotowość przebaczenia; niech nikt nie będzie pozbawiony miłości braterskiej i ludzkiej życzliwości.
3. Spraw, Panie, aby słuchanie Ewangelii, sprawowanie świętej liturgii, a zwłaszcza Eucharystii; pobudziło ludzkie serca do pojednania się z Tobą i ludźmi.
4.  Spraw, Panie, aby Twoje słowa pełne miłości i przebaczenia zwłaszcza w sakramencie pokuty i pojednania; wlały w serca pokój i radość wszystkim tym, którzy wątpią w Twoje przebaczenie.
5. Spraw, Panie, aby zmarli rodzice, kapłani, siostry i bracia zakonni, nauczyciele i wychowawcy, którzy uczyli nas jak kochać i być wiernym Tobie; niech za trud wychowania otrzymają nagrodę w niebie.

Boże, przyjmij nasze modlitwy, rozpal w nas miłość do Ciebie i bliźnich. Tobie chwała na wieki. Amen.

Przed prefacją

Błogosławmy Pana za dar wiecznej miłości do całego rodzaju ludzkiego.

Przed rozesłaniem

Przyjmijmy błogosławieństwo  Boga. Niech ono będzie dla nas pomocą w walce ze złem, abyśmy kroczyli pełni radości do wieczności, wierząc, że spotkamy się z Tym, który  szalenie nas kocha.