Oczy na uwięzi. A rozum?

Chrystus zmartwychwstał – słyszymy znów w liturgii tej niedzieli. I ciągle oczekuje się od nas odpowiedzi: prawdziwie zmartwychwstał. Ale nie tylko odpowiedzi danej słowem, będącej jedynie powitalnym konwenansem. Chodzi o odpowiedź całym swoim życiem. Do tego też wzywają nas Piotr i Łukasz, których fragmenty pism tej niedzieli czytamy.

• Pełny tekst czytań
• Komentarze biblijne do czytań

1. Kontekst pierwszego czytania Dz 2,14.22–28

Pierwsze czytanie tej niedzieli przypomina pierwsze publiczne wystąpienie św. Piotra, w dzień zesłania Ducha Świętego. I co? Ano jeśli  to jest pierwsze wystąpienie apostołów (w tym wypadku Piotra) przed Żydami, musi być wystąpieniem niejako programowym! Musi zawierać syntezę tego, co najważniejsze! Dlatego znaczenia tego wystąpienia nie sposób przecenić. W liturgii tej niedzieli poznajemy jednak tylko fragment tego programowego przemówienia Piotra, koncentrujący się wokół prawdy o zmartwychwstaniu Jezusa. Dlatego warto w tym miejscu przytoczyć całość wypowiedzi Apostoła.  Tekst czytany w liturgii zaznaczony pogrubieniem (Dz 2, 14-36)

Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: "Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia, ale spełnia się przepowiednia proroka Joela:

W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało,
i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze,
młodzieńcy wasi widzenia mieć będą,
a starcy - sny.
Nawet na niewolników i niewolnice moje
wyleję w owych dniach Ducha mego,
i będą prorokowali.
I sprawię dziwy na górze - na niebie,
i znaki na dole - na ziemi.
Krew i ogień, i kłęby dymu,
słońce zamieni się w ciemności,
a księżyc w krew,
zanim nadejdzie dzień Pański,
wielki i wspaniały.
Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego,
będzie zbawiony.

Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówił o Nim:

Miałem Pana zawsze przed oczami,
gdyż stoi po mojej prawicy,
abym się nie zachwiał.
Dlatego ucieszyło się moje serce
i rozradował się mój język,
także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei,
że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani
ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu.
Dałeś mi poznać drogi życia
i napełnisz mnie radością
przed obliczem Twoim.