Bóg jest miłosierdziem

Stacja pierwsza
Jezus na śmierć skazany

Schola: Kłaniamy Ci się Panie Jezu i błogosławimy Tobie.
W.: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.

Z Ewangelii według św. Marka (15,14-15)
Piłat odparł: «Cóż więc złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Ukrzyżuj Go!» Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Jezus jest sam wobec władzy tego świata. I poddaje się aż do końca ludzkiej sprawiedliwości. Piłat staje wobec tajemnicy, której nie jest w stanie zgłębić. Dopytuje się i żąda wyjaśnień. Szuka jakiegoś rozwiązania i być może dochodzi nawet na próg prawdy. Ale woli go nie przekraczać. Mając życie i prawdę, wybiera własne życie. Mając teraźniejszość i wieczność, wybiera to, co dzisiaj.

Tłum wybiera Barabasza i porzuca Jezusa. Tłuszcza chce ziemskiej sprawiedliwości i wybiera mściciela: tego, który mógłby wyzwolić ją z utrapienia i jarzma niewoli. Jednak Jezusowej sprawiedliwości nie dochodzi się na drodze rewolucji: przychodzi ona przez zgorszenie krzyża. Jezus idzie wbrew wszelkim planom wyzwolenia, ponieważ bierze na siebie zło świata i nie odpowiada złem na zło. A tego ludzie nie rozumieją. Nie rozumieją, że z ludzkiej klęski może wyniknąć Boża sprawiedliwość.

Każdy z nas dzisiaj jest nierozłączną częścią tego tłumu, który woła: „Ukrzyżuj Go!”. Nikt nie może czuć się wyłączony. Bowiem tłum i Piłat są owładnięci wewnętrznym uczuciem nieobcym wszystkim ludziom: lękiem. Lękiem przed utratą poczucia bezpieczeństwa, dóbr, własnego życia. Jednak Jezus wskazuje inną drogę.

Panie Jezu,
jakże czujemy się podobni do tych ludzi.
Ileż lęku jest w naszym życiu!
Obawiamy się różniących się od nas, obcokrajowców, migrantów.
Obawiamy się przyszłości, rzeczy nie do przewidzenia, biedy.
Ileż lęku w naszych rodzinach, w środowiskach pracy, w naszych miastach…
I być może obawiamy się również Boga: boimy się sądu Bożego, a ten lęk rodzi się z małej wiary, z nieznajomości własnego serca, z wątpienia w Jego miłosierdzie.
Panie Jezu, skazany przez ludzki lęk, wyzwól nas od obawy przed Twoim sądem.
Spraw, by krzyk naszej trwogi nie zagłuszył delikatnej mocy Twojego wezwania: „Nie lękajcie się!”.

Pater noster...

Stała Matka boleściwa Stabat mater dolorosa
Obok krzyża ledwo żywa Iuxta crucem lacrimosa
Gdy na krzyżu wisiał Syn Dum pendebat filius.
(sekwencja Jakuba z Todi z XIII w., muz. z XVII w.)