Bóg z nami

Dobra Nowina spisana przez Mateusza ewangelistę naznaczona jest tym symbolicznym imieniem EMMANUEL. Przy początku: stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię EMMANUEL, to znaczy: "BÓG Z NAMI". (Mt 1, 22-23), kiedy Jahwe wypełnia swoje Przymierze, ale na tym nie poprzestaje. Składa kolejną obietnicę: A oto Ja JESTEM Z WAMI przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt 28, 20). W czasie każdej Eucharystii kapłan kilkakrotnie powtarza słowa PAN Z WAMI. Często odpowiadając niemal automatycznie „I z duchem Twoim” nie dostrzegamy, ze wyznajemy prawdę zawartą w imieniu EMMANUEL.

Bóg chce mieszkać w nas, między nami. Stał się naszym ciałem i czyni nas swoim Ciałem. Antropologicznym odkryciem naszych czasów jest prawda, że tam gdzie nie ma Boga, nie ma też człowieka. Tam gdzie „zabija się Boga”, zabija się też człowieka. Tam jednak, gdzie jest Bóg odradza się szacunek, życie, miłość, poszukiwanie sprawiedliwości i pokoju, radość życia. Duch Święty sprawia, że zbuntowana ludzka wola nie szuka wymówek, jak Achaz, nie zamyka oczu, by nie widzieć „Znaku” danego od Ojca, którym jest Jego Syn. Ale wzywa imienia EMMANUELA. Modlitwa, w której wzywamy Imienia Jezusa, w której uobecniamy Jego Ofiarę, staje się w naszym sercu źródłem Wody Żywej. Sprawia, że dajemy życie poranionym przez śmierć członkom Mistycznego Ciała, że jesteśmy w Jego Ciele miejscem, w którym wylewa się Miłość. Miłość, która nadaje sens Kościołowi, nawet jeśli jest wystawianym na pośmiewisko i krzyżowanym Ciałem Chrystusa. Jesteśmy wtedy Kościołem w najbardziej ukrytej życiodajnej tajemnicy – w sercu kenozy. Aż człowiek zamieszkuje w tym Imieniu, a Jezus w tym, który Go wzywa. Tak rodzi się komunia, wieczna liturgia, zjednoczenie z Bogiem, zwycięstwo.

Wreszcie na ostatnich stronach Nowego Testamentu widzimy czym będzie spełnienie obietnic Jahwe.

I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe
ujrzałem zstępujące z nieba od Boga,
przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.
I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu:
«Oto przybytek Boga z ludźmi:
i zamieszka wraz z nimi,
i będą oni Jego ludem,
a On będzie "BOGIEM Z NIMI".
I otrze z ich oczu wszelką łzę,
a śmierci już odtąd nie będzie.
Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu
już [odtąd] nie będzie,
bo pierwsze rzeczy przeminęły».
I rzekł Zasiadający na tronie:
«Oto czynię wszystko nowe» (Ap 21, 2-5.)