24 grudnia

...podniosła na duchu ufających Twojej dobroci. Który żyjesz i królujesz…

W ostatnich chwilach przed obchodem Uroczystości Narodzenia Pańskiego w liturgii znów pobrzmiewa adwentowa pieśń i Apokalipsa. „Amen. Przyjdź, Panie Jezu.” Odpowiedź w tej samej księdze: „Zaiste, przyjdę niebawem.” Odpowiedź ostatniej zwrotki Rorate coeli: „Cito veniet salus tua” – szybko nadejdzie zbawienie twoje. I jeszcze to zapewnienie: „Salvabo te, noli timere” – ocalę cię, nie bój się. Pewność, że Bóg dotrzymuje słowa, że jest wierny danym obietnicom, sprawia, że nie przestajemy ufać Jego dobroci. Warto przy okazji zauważyć, że modlitwy liturgiczne mają dwie cechy. Są bardzo krótkie i skondensowane. To podpowiedź, bo liturgia jest pierwszą szkołą wiary i modlitwy. Nie chodzi jednak o skracanie modlitwy chrześcijańskiej. Kolekty podpowiadają, że siłą modlitwy chrześcijańskiej jest jej głębia i intensywność. Można mieć nadzieję, że z taką samą natarczywością, z jaką wypowiadaliśmy w Adwencie „Amen” na zakończenie kolekty, będziemy każdego dnia powtarzać wołanie, które ten czas kończy: „Panie Jezu, przyjdź szybko i nie zwlekaj” – Marana tha.