Niedziela Palmowa (B)

Pamiątka, pamięć, ogołocenie

Piotr Blachowski

Dążył ku lepszemu życiu, chciał być postrzegany jako ten, któremu nawet przeciwności losu pomagają w życiu codziennym. Gdyby nie przypadek, bo tak można nazwać  to, co go spotkało, wzrastałby dalej w poczuciu spełnienia. Ale ten dzień zmienił wszystko. Z zaradnego stał się bezradnym, ze sprawnego – inwalidą. A pamiątka? … Urazy głowy, nóg, rąk. Został ogołocony, odarty ze zdrowia, złudzeń. Pozostała mu nadzieja powrotu do zdrowia. Odsunęli się bliscy, znajomi, przyjaciele. Pozostała przy nim żona, MIŁOŚĆ, a przede wszystkim Bóg.

Dlaczego opowiadam na wstępie smutną historię człowieka właśnie dzisiaj, w Niedzielę Palmową, w dniu przypominającym tryumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy? Ponieważ znamy historię i wiemy, jak było potem. Ponieważ Jezus został odarty nie tylko z odzienia, ale również z godności. Ponieważ najbliżsi Mu ludzie, uczniowie, w tym najważniejszym momencie odwrócili się od Niego. A On „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,7). „Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych.” (Flp 2,9-10). Może zbyt często używam słów z Listów Pawłowych, ale to właśnie one nadają charakter naszej misji, naszej wierze, którą mamy przekazywać dalej. To one inspirują i pomagają zrozumieć Pismo Święte.

Chcąc sprostać powołaniu do wypełniania Słowa, do głoszenia Ewangelii, do przekazywania innym wiary, nadziei i miłości, powinniśmy – jak pisze Izajasz w trzeciej pieśni Sługi Pańskiego – stać się nieczułymi na obelgi, na bijących, na wyśmiewających, a Bóg będzie nas wspomagał.

Treść dzisiejszej Ewangelii jest nam znana. W zależności od roku słuchamy tekstów w wersji Świętych Marka, Mateusza, Łukasza, Jana, ale czy po wysłuchaniu wyciągamy wnioski? Czy po wysłuchaniu lepiej rozumiemy przekazy Boga? Wydaje się, że jednak za mało walczymy o dobro wspólnoty, o jedność, o pogłębienie wiary. Za mało dbamy o PAMIĄTKĘ po Chrystusie.

Idźmy więc za Chrystusem, dokądkolwiek nas pośle, by głosić Ewangelię, by  opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła. Nas uczyniła Kościołem, którego Głową jest Jezus Chrystus.

Panie, pomóż nam rozumnie wypełniać Twoje nakazy zamieszczone w Piśmie Świętym i zachowane w Tradycji Kościoła, abyśmy się stali godnymi miana Twoich dzieci.