6. Niedziela Wielkanocna B

Con amore

Piotr Blachowski

Pięknie się wpisuje VI Niedziela Wielkanocna w okres kalendarzowy. Nie tylko dlatego, że maj to najpiękniejszy czas w przyrodzie. Cała przyroda budzi się do życia. Na świecie panuje miłość. Wiosna wyzwala w nas radość życia, stajemy się bardziej otwarci na dobro i z większą dobrocią patrzymy na siebie nawzajem. Radość życia i miłość do drugiego człowieka to pozytywne doznania.

Umiłowany apostoł Chrystusa, ten, któremu Jezus na krzyżu kazał opiekować się Maryją – Jan, w swoim liście oraz w Ewangelii uzmysławia nam istotę miłości: „miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.” (1 J 4,7). Przecież to oczywiste, „że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.” (1 J 4,10). Mamy kroczyć drogą wskazywaną nam przez Boga, a słowa św. Jana traktować powinniśmy nie tylko jako klucz  do wejścia w życie wieczne, lecz także jako klucz do życia doczesnego, życia w zgodzie i harmonii.

Jezus mówi: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem”. Z tej bezgranicznej miłości oddaje za nas życie swoje, nam daje życie wieczne, pragnie dla nas radości, nazywa nas przyjaciółmi swymi. To On nas wybrał, każdego z nas, ale wielu nie akceptuje tego wyboru. Człowiek, który go zaakceptuje, wybiera Jezusa. A wybrać Jezusa, to zawrzeć z Nim przyjaźń, to słuchać tego, co mówi, to wypełniać Jego przykazania, bo tylko w ten sposób można okazać Mu swoją miłość. On sam nam tłumaczy, jak mamy postępować i kim jesteśmy: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.” (J 15, 15). Te bardzo ważne słowa zapadają nam w serce, bowiem dając nam MIŁOŚĆ, Chrystus jednocześnie wyzwala nas.

A po co to nam? Co nam z tego przyjdzie? To wyjaśnić mogą tylko słowa Jezusa Chrystusa: „Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.” (J 15,16-17). Jakie to proste i oczywiste, zrozumiałe i jednoznaczne! Nie możemy zapomnieć, że miłość, jakiej uczy nas Jezus, znosi różnice, pokonuje odległości, wyklucza egoizm, niezgodę, niezdrową rywalizację. Tylko Bóg jest źródłem prawdziwej miłości, prawdziwej wiary i prawdziwego życia.

Jezusie, Twoje Serce to gorejące ognisko miłości, zmiłuj się nad nami. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.