Wniebowstąpienie Pańskie (B)

Głosić prawdę wszystkim

Piotr Blachowski

Pora by ruszyć w świat. Nie tylko przy okazji wakacji czy wycieczek. Pora by ruszyć w świat i opowiadać Prawdę, tę jedyną Prawdę. Snuć opowieść o miłości, o nadziei, wierze. A w zasadzie o nas. O Kościele, o wyzwoleniu, o powitaniach i pożegnaniach. Czyli również o życiu, które jest naszym udziałem, ale było też udziałem największego Człowieka, Boga, Jezusa Chrystusa.

Jak co roku rozważamy i przeżywamy kolejne etapy Jego ziemskiego życia, idziemy razem z Nim, kiedy głosi ludziom Boże królestwo i czyni dobro. Wspominając czas Jego męki i ukrzyżowania, cieszyliśmy się radością Zmartwychwstania. To nasz fundament, nasza wiara, to nasze życie. Dzisiaj Pan Jezus wstępuje do Nieba; łącząc ziemię z Niebem, wraca do Ojca swojego i naszego. Podobnie musieli czuć i postrzegać rozstanie z Chrystusem Jego uczniowie. Mimo iż Jezus dokładnie przepowiedział jak będzie, to żal pożegnania wycisnął na nich piętno.

Aby jednak nasza wiara była żywa, byśmy w niej mieli nadzieję, którą On nam dał, Nadzieję Zbawienia, Jezus pozostawia nam wskazówki i polecenia, których mamy przestrzegać. Więcej, poucza nas, jak tych, którzy o Nim jeszcze nie słyszeli, informować, ewangelizować i prowadzić do wspólnej chwały. Mamy głosić prawdę, opowiadać o życiu i dziełach Chrystusa, bowiem „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk 16,16). To ważny przekaz, skierowany nie tylko do uczniów, ale również do nas. To my stanowimy Kościół, to my teraz jesteśmy Jego uczniami, a poprzez chrzest nałożony został na nas obowiązek głoszenia prawdy.

Podołać to my może i podołamy, ale czy potrafimy nasz obowiązek wypełnić godnie? Tak, jeśli kieruje nami miłość i dobro, a my oprzemy się na Ojcowskiej trosce i opiece naszego Zbawiciela. Przecież my, twardzi i nieugięci ludzie Chrystusa, nie obawiamy się problemów życiowych, bo powierzamy je w naszych modlitwach osobie kochającej, naszemu Ojcu – Bogu. Miłość nie pozostawia nas w sytuacji bez wyjścia, prowadzi nas po ścieżkach grzesznego świata, pociesza w chwilach trudnych, zawsze powie dobre słowo, da nadzieję.

Radujmy się zatem, że Chrystus Wstąpił w Niebo, bo stamtąd dalej obejmuje nas swoją miłością, opieką i wsparciem. Cóż nam pozostaje? Apostoł Narodów, św. Paweł,  wie, jak mamy postępować i wypełniać nasze zadania: „[Niech da] wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących - na podstawie działania Jego potęgi i siły.”(Ef 1,18-19). A zatem, róbmy swoje, czyli GŁOŚMY PRAWDĘ WSZYSTKIM.

Jezu Chryste Zmartwychwstały, a teraz Wstępujący w Niebo, wspieraj Swą mocą naszą wiarę, byśmy wypełniali zadania nam dane i głosili jedyną Prawdę przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.