Instrukcja Episkopatu Polski w sprawie udzielania posługi lektora i akolity świeckim mężczyznom

Wypełnianie posługi lektora i akolity

14. Lektor i akolita pełnią swoją posługę podczas Eucharystii w albie w sposób opisany w Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego. Akolita udziela Komunii świętej w sposób określony przez Konferencję Episkopatu Polski w odniesieniu do Nadzwyczajnego Szafarza.

15. W sprawowaniu innych sakramentów i sakramentaliów lektor czyta słowo Boże, a jeśli nie ma innych usługujących to również wezwania modlitwy wstawienniczej oraz podaje potrzebne wyjaśnienia. Akolita posługuje kapłanowi przy ołtarzu, podaje odpowiednie księgi i inne rzeczy potrzebne do sprawowania liturgii oraz troszczy się o naczynia liturgiczne.

16. Zadania lektora i akolity w przygotowaniu i przebiegu nabożeństw określa proboszcz lub rektor kościoła. Ich formy i zakres zaangażowania w codziennym życiu lokalnej wspólnoty należy określić indywidualnie, zależnie od możliwości poszczególnych osób.

17. Lektor i akolita ustanawiani są na stałe. Jednak w szczególnych przypadkach biskup może zabronić im wykonywania ich funkcji: Wykonywanie uprawnień właściwych akolicie odnośnie do Eucharystii, a także uprawnień właściwych lektorowi, ulega zawieszeniu z chwilą przerwania przez alumnów studiów seminaryjnych z jakiegokolwiek powodu, chyba że biskup diecezjalny inaczej postanowi. Podobne postanowienie może podjąć biskup diecezjalny z uzasadnionych przyczyn w odniesieniu do świeckich mężczyzn.

+ Arcybiskup Józef Michalik Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
+ Bp Stefan Cichy Przewodniczący Komisji Episkopatu ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów

Warszawa, 2 października 2007 r.
341. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski

---

Przypisy:

Por. Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen Gentium 11; KKK 1273.
Tamże. „Odpowiednio przygotowani świeccy są zdolni, by otrzymać od świętych pasterzy te urzędy kościelne i posługi, które wolno im piastować zgodnie z przepisami prawa” (KPK, kan. 228 § 1) . Paweł VI, Motu proprio Ministeria quaedam (15.08.1972), III: AAS 64 (1972) 529-534. Episkopat Polski, Instrukcja w sprawie posług oraz święceń udzielanych w Seminariach Duchownych, „Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie” LV, 1973, nr 7, s. 260-264. Zmodyfikowana Instrukcja w sprawie posług oraz święceń udzielanych w Seminariach Duchownych, „Wiadomości Diecezjalne Warszawskie” LXXII, 1982, nr 7, s. 206-211. II Polski Synod Plenarny, Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II, nr 84. OWMR 28. OWMR 99. Paweł VI, Motu proprio Ministeria quaedam, V. OWMR 98. Por. Komunia święta i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą świętą, Katowice 1985, nr 67, s. 41. Por. Obrzędy pogrzebu dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, Katowice 1998, nr 19, s. 17. Paweł VI, Motu proprio Ministeria quaedam, V. Por. także Kongregacja ds. Biskupów, Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów „Apostolorum successores”, Kielce 2005, nr 113, s. 128n. Paweł VI, Motu proprio Ministeria quaedam V, VI. Kongregacja ds. Biskupów, Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów „Apostolorum successores”, Kielce 2005, nr 113, s. 129. Por. Paweł VI, Motu proprio Ministeria quaedam, VIII. Por. Paweł VI, Motu proprio Ministeria quaedam, XII; kan. 230 § 1 KPK. Por. w odniesieniu do akolity OWMR 187-193 oraz w odniesieniu do lektora OWMR 194-198. Por. Instrukcja w sprawie formacji i wykonywania posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej, w: Dokumenty duszpastersko-liturgiczne Episkopatu Polski 1966-1993, Lublin 1994, s. 75-83. Episkopat Polski, Zmodyfikowana Instrukcja w sprawie posług oraz święceń udzielanych w Seminariach Duchownych, nr 7.