Wyjść z krzywdy jako zwycięzca

Z Psalmu 94

Depczą Twój lud, Panie,
uciskają Twoje dziedzictwo,
mordują wdowę i przybysza,
zabijają sieroty.
Mówią: «Pan tego nie widzi,
nie dostrzega tego Bóg Jakuba».
Pomnijcie na to, głupcy w narodzie,
kiedy zmądrzejecie bezrozumni?
Czy nie usłyszy Ten, który wszczepił ucho,
Ten, który stworzył oko, nie zobaczy?
Czy Ten, co napomina ludy, nie będzie ich karał?
Ten, który ludzi uczy mądrości?
(...)
Pan nie odpycha swojego ludu
i nie porzuca swojego dziedzictwa.
Sąd się zwróci ku sprawiedliwości,
pójdą za nią wszyscy ludzie prawego serca.

Bóg stanie po stronie swojego ludu – mówi Psalmista. Bóg stanie po stronie swoich. Na pewno. Widzi i słyszy, że dzieje się krzywda. Trzeba tylko trochę poczekać…

A dziś? Jego ludom, jego „swoimi” są chrześcijanie? A może wszyscy ludzie? Tak czy siak Bóg widzi i Bóg słyszy. Nie przejdzie wobec krzywdy obojętnie.

Wolę, Boże, być krzywdzony, niż gdybym sam miał krzywdzić. I mam nadzieję, że nikt się na mnie Tobie nie skarży. A jeśli tak, oświeć mnie, bym zmądrzał.

Tak, wolę być krzywdzony niż krzywdzić. Dziękuję Ci Boże za doświadczenie krzywd. Wiem, niby pomogły mi otworzyć oczy, ale też sprawiły, że więcej we mnie żółci i bezsilnego gniewu. I nie wiem – Ty wiesz – czy stałem się lepszy czy jednak gorszy. Ale dziękuję, że tego doświadczyłem. Bo na pewno byłą i ciągle jeszcze jest to dla mnie szansa.