Niedziela Świętej Rodziny (C)

Pełnić wolę Ojca

ks. Leszek Smoliński

W Święto Świętej Rodziny ewangelista Łukasz zauważa, iż „Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy”. Ten fakt wskazuje, że Rodzina żyła zgodnie z nakazami Prawa. Natomiast dwunastoletni Jezus już od najmłodszych lat był wdrażany w praktyki religijne, które był zobowiązany zachowywać chłopiec po ukończeniu trzynastu lat. W dyskusji z uczonymi Jezus, który wykazał się mądrością w odpowiedziach i zadawaniu pytań, po raz pierwszy nazywa Boga swoim Ojcem. Jezus wiedział, że całe Jego życie ziemskie jest podporządkowane pełnieniu woli Ojca i zleconej przez Niego misji.

Rodzina chrześcijańska, na wzór Świętej Rodziny, ma wzrastać w świętości, przez pełnienie woli Ojca. Jak zauważa ks. prof. Stanisław Urbański, „świętość polega na rozwoju miłości między rodzicami i na dawaniu jej dzieciom. Im pełniejsza miłość do Boga w Chrystusie, tym większy postęp w świętości rodziców, a tym samym większa miłość wobec dzieci i troska o ich uświęcenie. Stąd też osobiste zjednoczenie w miłości z Bogiem rodziców, staje się źródłem uświęcenia członków rodziny, ponieważ wychowanie dzieci jest współpracą z łaską Boga”. Jak rozwijać świętość? Pomocą w umacnianiu kontaktu z Bogiem i pomiędzy członkami rodziny jest modlitwa rodzinna, która obdarza rodzinę mocą Ducha, daje siłę miłości i umacnia nierozerwalności rodziny. Jest również duchowym filarem jej życia codziennego. Stanowi przy tym źródło błogosławieństwa Boga i źródło wzajemnej miłości, która także promieniuje poza rodzinę na życie parafialne, i relacje międzyludzkie.

Szczególnym dniem, który pozwala trwać w Bogu jednoczy rodzinę, jest Dzień Pański. Stąd troska, aby wziąć czynny udział w Eucharystii, która jest sercem niedzieli. Św. Jan Paweł II w Liście apostolskim „O świętowaniu niedzieli” zachęca również, by spotkania w gronie rodziny, przyjaciół oraz różne formy rozrywki „odznaczały się pewnym stylem, który pomaga wyrażać pośród zwyczajnego życia pokój i radość Zmartwychwstałego. Na przykład nawet zwykłe spotkanie rodziców i dzieci może stać się sposobnością nie tylko do wzajemnego otwarcia się na siebie i do dialogu, ale także do wspólnej, głębszej refleksji, która pozwala wprowadzić pewne elementy formacyjne” (nr 52).

Zatem w niedzielę warto spędzić czas na opowiadaniu budujących historii z własnego życia oraz na poznawaniu najbliższych. To także doskonała okazja do przebaczenia, czas na duchową lekturę i refleksję nad życiem, na wspólną modlitwę w gronie rodzinnym. Świętowanie niedzieli to także pielęgnowanie kontaktów z dalszą rodziną, z sąsiadami zrobienie czegoś wspólnie. W ramach rodzinnego świętowania można przeżyć przygodę wspólnej wycieczki albo odwiedzić osobę, która szczególnie ucieszy się z naszej obecności. To czas na gesty szacunku, miłości i wdzięczności, okazja do zrobienie komuś miłej niespodzianki. Świętowanie niedzieli ma nam przypomnieć, że „świętość łączy człowieka z Bogiem, egzystencję ludzką z istnieniem Boga, słabość z możliwą mocą, a poprzez nadzieję –teraźniejszość z przyszłością oraz doczesność z wiecznością” (ks. Bogusław Drożdż).