"S"

A B C D E F G H I J K L
Ł M N O P Q R S T U W V Z

___________________________________________________________________


Stuła - szata liturgiczna w formie pasa w odpowiednim -> kolorze liturgicznym, stanowiąca oznakę urzędu nauczycielskiego Kościoła. Kapłan nosi stułę przewieszoną przez szyję, i opadającą do przodu przez oba ramiona, natomiast -> diakon przewiesza ją przez jedno ramię, i wiesza lub spina.

Szaty liturgiczne – oficjalny strój osób pełniących poszczególne funkcje w liturgii. Początkowo noszono również podczas liturgii zwykłą odzież, którą z czasem poczęto rezerwować wyłącznie do celów liturgicznych. Strój liturgiczny różny od zwyczajnej odzieży powstaje w wyniku zmiany mody w okresie wędrówki ludów: upowszechnia się wtedy dla mężczyzn ubiór germański ze spodniami i kurtką, gdy tymczasem duchowieństwo pozostaje przy stroju antycznym. Składa się on zasadniczo z długiej do kostek, płóciennej szaty spodniej (tuniki), dzisiejszej alby, którą można było podkasać paskiem (cingulum); wychodząc z domu, nakładano na nią wierzchnią szatę typu peleryny (toga). Duchowieństwo wybrało noszoną przez prostych ludzi pelerynę od deszczu o nazwie paenula lub casula, z której wykształcił się dzisiejszy ornat.

Światło – z dawien dawna przez ludzi z wdzięcznością życiodajny dar Boga, Jego pierwszy czyn stwórczy. Kościół widzi w świetle przychodzącego Chrystusa, „światłość ze światłości”, prawdziwe światło, prawdziwe słońce, które wschodzi na nowo z grobu, gwiazdę poranną, która zapowiada dzień. Prowadzi to w liturgii do hojnego stosowania światła, wykraczającego znacznie poza konieczną potrzebę oświetlenia. Szczególne znaczenie ma wieczorne zapalanie światła przed nieszporami i na rozpoczęcie Wigilii Paschalnej oraz zwyczaj posługiwania się światłem podczas pogrzebu i przy grobie, głoszący wiarę wielkanocną.