Psalmy

Słowa psalmisty o nieustannej Bożej opiece i pomocy wypełniły się w Nowym Testamencie. Jezus, Boży Syn, podczas swojej publicznej działalności wielokrotnie pochylał się nad ludzką nędzą i cierpieniem, spowodowanym nie tylko chorobami, ale też cierpieniem wynikającym z poczucia grzechu, własnej nędzy, duchowego ubóstwa. Jezus uczył ludzi, że Bóg miłuje tych cierpiących i opuszczonych przez wszystkich, a co więcej, to właśnie oni w Królestwie Bożym są błogosławieni:

„«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.»” (Mt 5,3-12)