Psalmy

W Piśmie Świętym jest wiele tekstów, poruszających problem ludzkiego cierpienia. Jest jednak jedna księga, która najpiękniej pokazuje, kto jest najlepszym adresatem wszystkich ludzkich skarg. Można by rzec, że ta księga pokazuje, jak w sposób rzeczywisty realizować w swoim życiu wezwanie Jezusa: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mt 11,28)

Mamy przychodzić nie tylko z cierpieniami cielesnymi, ale z tymi trudniejszymi do uleczenia, załagodzenia – cierpieniami duszy i serca. W Księdze Psalmów nie ma tematów tabu, których nie można przedstawiać Bogu. To właśnie Jemu trzeba przynosić borykanie się z własną nienawiścią wobec wrogów i krzywdzicieli, zniechęcenie życiem i otaczającymi ludźmi. To On jest właściwym adresatem każdego złego uczucia, który pojawia się w człowieku, bo tylko On może to przemienić, oczyścić, uleczyć. I psalmista o tym wie. Dlatego dobrze jest w cierpieniu tymi słowami do Boga wołać:

Dlaczego z dala stoisz, o Panie,
w czasach ucisku się kryjesz,
gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce
i ulega podstępom, które tamten uknuł?

Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał?
Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?
Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania,
a w moim sercu codzienną zgryzotę?
Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?

Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
by mój wróg nie mówił: «Zwyciężyłem go»,
niech się nie cieszą moi przeciwnicy, gdy się zachwieję.
Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu;
niech się cieszy me serce z Twojej pomocy,
chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem. (Ps 13)

Miłuję Cię, Panie, Mocy moja,
Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu,
Boże mój, skało moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono!
Wzywam Pana, godnego chwały,
i jestem wolny od moich nieprzyjaciół.
Ogarnęły mnie fale śmierci
i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę;
oplątały mnie pęta Szeolu,
zaskoczyły mnie sidła śmierci.

On wyciąga [rękę] z wysoka i chwyta mnie,
wydobywa mnie z toni ogromnej;
Wyrywa mnie od przemożnego nieprzyjaciela,
od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą.
Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi,
lecz Pan jest moją obroną,
wyprowadza mnie na miejsce przestronne;
ocala, bo mnie miłuje. (Ps 18,2-6.17-20)