Zapiski ojca Adama

- Co znaczy iść na miejsce pustynne? Co znaczy odpocząć? Odpocząć to znaczy dokonać zmiany. Najbardziej męczy bezczynność. Trzeba zamienić lekturę, pracę siedzącą, na ruchliwą. Pracę umysłową na fizyczną. Zamieniamy miejsce. Nie zmienia się jednak Pan Bóg i nasza relacja do niego.

- Temu, kto czyni to, co do niego należy, Bóg nie odmawia swej łaski.

- Zrozumieć, że wszystko jest darem Boga. I że żadne pragnienie, żaden wysiłek i żaden nasz heroizm, nie może w niczym zasłużyć, ani tych darów wyjednać. Tylko w pokorze wyciągnąć rękę i prosić o jej napełnienie. A gdy zostanie napełniona z radością dziękować Ojcu przez Chrystusa.

- Rzeczy najprostsze są najtrudniejsze. Tu ujawnia się cała mądrość pedagogii stawania się jak dziecko. Chyba właśnie w tej perspektywie muszę ustawić swoje przeżywanie Eucharystii. Zadziwiające, że w chwili, gdy pojawia się ten problem, wpada w ręce odpowiedni tekst. „Msza święta, kiedy ją odprawiasz, powinna być dla ciebie tak wielka, nowa i radosna, jak gdyby dziś po raz pierwszy zstąpił do łona Dziewicy i stał się Człowiekiem; albo wisząc na krzyżu, cierpiał i umierał dla wszystkich ludzi” (Tomasz a’Kempis). A któż w tej właśnie sposób przeżywa Eucharystię, jeśli nie dziecko? Dlaczego? Bo ono bardziej przeżywa boskie TY, niż swoje ludzkie ja. Dalsze dociekania w tej materii wydają się zbyteczne, a powyższa zasada prawdopodobnie (czy raczej z pewnością) ma charakter bardziej uniwersalny.

___________________________

Adwent: odpocznij, by bardziej przeżywać boskie TY niż ludzkie ja.