Najświętszego Serca Pana Jezusa (C)

Wprowadzenie do liturgii

W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa gromadzi nas Bóg — Dobry Pasterz. On sam przychodzi, aby stać się naszą ostoją i mocą. Dba o każdego z nas, z miłością się nad nami pochyla, a Jego Syn Jezus Chrystus życie daje za nas. Eucharystia, której celebrację rozpoczynamy, uobecnia właśnie tę przeogromną miłość Dobrego Pasterza, który pro­wadzi nas w tej liturgii na zielone pastwiska swojego słowa i zastawia obfity stół, z którego będziemy spożywać Jego Ciało i Krew. Otwórzmy się na Jego dary, aby mogły one napełnić nas i przemienić nasze serca.

Wprowadzenie do liturgii słowa

W obrazie Dobrego Pasterza dzisiejsze czytania ukazują nam kocha­jącego Boga, który najpełniej objawił się w Jezusie Chrystusie. On jest najlepszym Pasterzem, który ciągle gromadzi swoje owoce, pasie je, układa na legowisko, pielęgnuje chore i szuka zagubionych. Pan nigdy nie rezygnuje z nikogo. Tak jak dobry pasterz zostawia dziewięćdziesiąt dziewięć owiec, aby szukać jednej zabłąkanej, tak On robi wszystko, aby odnaleźć grzesznika i przyprowadzić z powrotem do wspólnoty Kościoła. Wsłuchajmy się w słowo niosące nam pokrzepienie, otuchę i nadzieję.

Modlitwa powszechna    

Jak owce uspokajają się na głos swojego pasterza, tak my w peł­ni ufamy Bogu, który nas kocha i wysłuchuje naszych próśb. Zwróćmy się do Niego w naszych potrzebach, przez Najświętsze Serce Zbawiciela.

Boże, Dobry Pasterzu, Ty zawsze opiekujesz się nami i po­zwalasz doświadczać Twojej miłości. Wysłuchaj prośby Twojej Owczarni i prowadź nas na wieczne pastwiska, gdzie królujesz z Twoim Synem i Duchem Świętym na wieki wieków.

Przed prefacją

Uwielbiajmy Boga, Dobrego Pasterza, który zbawia nas przez Jezusa Chrystusa, gromadząc na wspólnym dziękczynieniu we wspólnocie Ko­ścioła.

Przed rozesłaniem

Niech Boże błogosławieństwo spocznie na każdym z nas i prowadzi nas przez ciemne doliny naszego życia, abyśmy wiernie trwali we wspólnocie, nad którą z miłością czuwa Dobry Pasterz.