Wybaczenie, zrozumienie, godność

To właśnie opis tych, którzy chcą, którzy zdobywają i nie myślą o tym, jak to dalej będzie wyglądało. Jeśli więc mamy pragnienia to hulaj dusza, piekła nie ma, zdobywajmy szczyty i góry, awanse i zaszczyty, zdobywajmy dobra, finanse, a jeśli już musimy za błędy zapłacić, to oby jak najmniej. No i mamy problem, bo, niestety, to nie jest takie proste, ponieważ w każdym miejscu i sytuacji przychodzi nam zapłacić za nasze działania i nasze pragnienia.

Jednakże pamiętać musimy, że o każdej naszej dobrej lub złej czynności pamięta Ten, któremu wszystko zawdzięczamy – Bóg. To On nami kieruje, to on nas popycha w miejsca, o których nie mielibyśmy pojęcia, gdyby nie On. Pamięta i czeka na słowa, które nierzadko z naszych ust nie chcą wychodzić, a są słowami magicznymi w kontaktach z ludźmi, ale przede wszystkim z Bogiem.

Najlepiej nam wychodzą prośby, i to o wszystko, co łączy się z nami, z naszym życiem doczesnym, z przetrwaniem. Prosimy o sprawy i rzeczy, o które nawet nie powinniśmy prosić, bowiem sami, z czasem, dajemy radę je załatwić. Z dziękowaniem to już trudniej, bo dziękować za życie? W końcu to żyjemy dzięki rodzicom. Że mamy co do garnka włożyć? Przecież pracujemy, no wprawdzie płaca mogłaby być lepsza, ale... A jednak, jak się zastanowimy, to nasza egzystencja jest uzależniona od tego, na co nam Bóg pozwoli. A tak, bo to On kreśli nam program i kalendarz naszego życia, ale bez przymuszania, tylko z opcjami wyboru, bo przecież obdarzył nas wolną wolą.

Dawid, mimo iż został przez Boga wybrany, zgrzeszył przeciw Prawu i Bogu. Jednak zreflektował się, iż popełnił teoretycznie niewybaczalny błąd, ukorzył się przed Bogiem i uzyskał wybaczenie. Kobieta, która była jawnogrzesznicą, zrozumiała swój grzech i chcąc przeprosić Boga, ukorzyła się przed Jezusem Chrystusem, również doznała wybaczenia. To zrozumienie własnego błędu spowodowało, iż Bóg dał jej szansę naprawy życia, odzyskania godności i uzyskania wybaczenia.

To wiara w Boga, w Jezusa Chrystusa, daje nam możliwość naprawy naszej ścieżki życia, powoduje, że z dnia na dzień stajemy się lepsi. Święty Paweł wyraźnie mówi o tym w liście do Galatów: „A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia.” (Ga 2,16).

Zaś naszą nadzieją są następne słowa z tego samego listu: „Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.” (Ga 2,19-21). A co my mamy robić, by osiągnąć usprawiedliwienie, czyli wybaczenie naszych złych i niegodnych postępków? Musimy jedynie nauczyć się wybierać właściwą drogę i rozumieć własne błędy oraz posiąść umiejętność przepraszania Boga, ale i siebie wzajem.