Spotkałem Go w Trójmieście

Bóg na Siedlcach, czyli o Bożej geografii

W Gdańsku na Siedlcach mam swoją małą Jerozolimę. Mieszkam w wysokim domu na wzgórzu, a z XI piętra mogę zaglądać pod spódnice aniołom. Przez okno widzę krzyż kościoła na Chełmie. To moja adoracja, taki punkt zaczepienia. Niedaleko jest dzielnica Emaus, a tam mój kościół parafialny. Kilkakrotnie zdarzyło mi się późnym wieczorem pójść drogą do Emaus, bo chciałam doświadczyć tego, że za mną idzie Jezus. Może to niewiarygodne, ale wracając, zawsze miałam poczucie, że Go spotkałam. Na granicy między Siedlcami a Wzgórzem Mickiewicza jest moja Góra Oliwna. Nie chodzę tam często... Tylko wtedy, kiedy muszę podjąć jakąś bardzo trudną decyzję. Bywam tam, żeby powiedzieć: „Niech tak będzie”, podczas gdy miałabym raczej ochotę krzyczeć: „Oby tak nie było”. Po drugiej stronie ulicy Kartuskiej jest moja Góra Przemienienia. Chodzę tam z wielkim nabożeństwem i zabieram tylko bardzo bliskich mi ludzi. Jest jeszcze sporo osób, które chciałabym tam zaprowadzić. Uwielbiam też majowe spacerki do kamiennej groty, repliki miejsca objawień z Lourdes, ustawionej koło kościoła Chrystusa Króla. To tylko dziesięć minut spaceru. Dziwnie miłe uczucie – wesprzeć się na gipsowej figurze Bernadetty i pooddychać atmosferą tamtego miejsca.

Czasami chciałoby się doświadczyć wielkich, mistycznych uniesień, ale te małe wzruszenia są pewnie skrojone na moją miarę. Pamiętam, kiedyś podczas kazania ksiądz powiedział dobitnie: „Szukajcie Go w środku!”. Pewnie nawet nie usłyszałabym tego, zajęta, jak zawsze, myśleniem o niebieskich migdałach, gdyby nie moja mała, pięcioletnia towarzyszka, która w tym momencie rozpięła wszystkie swoje sweterki. Zapytana przeze mnie, co robi, powiedziała: „Jak to co? Szukam Jezusa w środku”.

Kasia

Ks. Jacek Socha, Bóg istnieje, spotkałem Go w Trójmieście, Pelplin 2010. Dziękujemy Autorowi i Wydawnictwu Bernardinum za zgodę na publikację fragmentów książki.