Inne zakończenie?

To wpływ starożytnej tradycji liturgicznej. Ta tzw. doksologia końcowa była dodawana na końcu Modlitwy Pańskiej na zgromadzeniach chrześcijan. W liturgii Mszy świętej odmawiamy ją również po „Ojcze nasz”, tyle że nie bezpośrednio, ale po modlitwie zwanej embolizmem („Wybaw nas Panie od zła wszelkiego…”).

Protestanci i prawosławni odmawiają „Ojcze nasz” zawsze z doksologią. Wersja prawosławna jest nawet bardziej rozbudowana: „Albowiem Twoje jest królestwo i moc, i chwała, Ojca i Syna, i Świętego Ducha, teraz i zawsze, i na wieki wieków”. Katechizm Kościoła Katolickiego zwraca uwagę, że Zły „kłamliwie przypisał sobie trzy przymioty: królowanie, moc i chwałę (Łk 4,5–6); Chrystus Pan zwraca je swojemu Ojcu i Ojcu naszemu”.