Teodor Studyta (+826)

Witaj, drabino z ziemi sięgająca nieba, po której Pan zstąpił do nas i wrócił do nieba, jak to widział patriarcha Jakub.

Witaj, przedziwny krzewie, nie strawiony przez ogień, w którym ukazał się anioł Pański, jak to oglądał Mojżesz.

Witaj, dane przez Boga Gedeonowi runo, z którego spłynęła niebieska rosa, czara pełna wody.

Witaj, miasto wielkiego Króla, sławione w podziwie przez królów, jak to przedstawił Dawid.

Witaj, duchowe Betlejem, domie Efraty, z Ciebie wyszedł Król Chwały, aby stać się Księciem Izraela, którego wyjście od wieków, jak mówi Micheasz.

Witaj, cienista góro dziewicza, na Tobie zjawił się Święty Izraela, jak to woła przez Boga natchniony Habakuk.

Witaj, światło złociste, które zajaśniałoś siedzącym w ciemnościach i cieniu śmierci jako niedostępna światłość boskości według natchnionego przez Boga Zachariasza.

Witaj, przebłaganie wszystkich śmiertelnych, przez Ciebie od wschodu aż do zachodu słońca wielbione jest imię Pańskie, w narodach i na każdym miejscu imieniowi Jego składa się ofiarę, jak to zapowiada Malachiasz.

Witaj, obłoku, na którym siedział Pan u obdarzonego wielkim głosem Izajasza.

witaj, święta księgo przykazań Pańskich, nowo napisane Prawo łaski, przez które nam jest znana wola Boża, jak to mówi pełen smutku Jeremiasz.

Witaj, zamknięta bramo, przez którą wszedł i wyszedł Bóg Izraela, jak to napisze największy wywiadowca Boży.
Witaj, nie tknięta góro, z której wyciosany został narożny kamień, jak mówi największy teolog Daniel.

(Tekst zaczerpnięty z: Muza chrześcijańska, Kraków 1995, t.III, s. 257; tłum. ks. Wojciech Kania)