Izaak z Antiochii

Twoje Bóstwo jest w ludzkiej naturze,
a ludzka natura jest w Twoim Bóstwie,
czyste, nie zmieszane, nie zmienione, nie przekształcone.
Nie gubię Ciebie, ponieważ mnie znalazłeś!
I Ty mnie nie gubisz, ponieważ ja Ciebie znalazłem!
Twoja boska natura pozostała, jak rzeczywiście istnieje!
I moja ludzka natura pozostała, jak ją stworzyłeś!
I moja ludzka natura pozostała, jak ją stworzyłeś!
Nie przemieniłeś się, kiedy mnie przyjmowałeś!
Ja także nie zginąłem, kiedy stawałem się Twoją własnością!
Nie zmieniłeś się, kiedy obierałeś sobie mieszkanie we mnie,
ja także nie zniknąłem, kiedy Ty oblokłeś się we mnie.
Raczej z wielkiej miłości oblokłeś się w człowieka,
po to, aby człowiek stał się podobny do Ciebie.
Patrz, jak walczę w Twojej mocy!
Stój więc przy mnie po prawej stronie
i wspieraj mnie!

(Antologia modlitwy wczesnochrześcijańskiej, Lublin 1993, s.311)