Śpiewam, bo to z serca

Z Psalmu 98

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

To pieśń radości tych, których Bóg ocalił. Tych, którym okazał swoją łaskawość. Gdy odmienił się ich los, gdy zniknęły obawy, lęki, strach, ten wybuch radości jest zrozumiały. Śpiewajcie Temu, który ocalił, grajcie Mu....

Wszyscy jesteśmy ocaleńcami. Przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa ocaleni zostaliśmy od śmierci wiecznej. Jest za co Boga wychwalać. Radośnie. Niekoniecznie samym tylko śpiewem czy dostojnym dźwiękiem organ. Gitara, skrzypce, trąbka... Czemu nie? Warto inaczej spojrzeć na grającą podczas rezurekcji orkiestrę. Że fałszują, że odpustowo? Ale ku chwale Bożej....

Wiem, Boże, że jest Cię za co wychwalać. Ale czasem stoję na Mszy i ledwie ruszam ustami. Śpiew... Wydaje mi się taki do niczego, bo oto jestem blisko Boga, modlę się, a śpiew zdaje się przeszkadzać. Ale ten psalm przypomina mi, że nie. Że warto śpiewać razem z innymi. Nie półgębkiem, ale mocno. Może czasem nawet, gdy organy huczą, najgłośniej jak się da... Bo nie gromadzimy się na mszy jako grupa indywidualistów, ale przychodzimy razem. I razem oddajemy Ci cześć. Obym pamiętał, że mój śpiew w kościele, nawet jeśli czasem zafałszuję, to oddawanie Ci czci.