zmieniać nie zamierzam..a jednak wątpliwości powstają..pytań coraz więcej...bunt i odrzucenie ..a jednak powracają te słowa,drążą,niepokoją..zmuszają do szukania odpowiedzi,zmuszają do konfrontacji z własnym życiem,z własnymi dążeniami..czasem myśl-a może by tak?..czasem rezygnacja,nie da się tak,a jeśli już to nie do końca tak..czasem pozostaje powiedzieć"wiem,że masz rację,ale nie potrafię tego zrealizować,pogodzić..muszę tkwić w grzechu..nie chcę,wiem że to grzech,wiem że nauczasz inaczej..wiem że przeciw Tobie grzeszę..jeśli chcesz pomóż mi znaleźć rozwiązanie..jeśli nie,wybacz że wybieram źle"-tak też się zdarza..wtedy można się pocieszyć zdaniem,Bóg nie pragnie naszej bezgrzeszności,ale życia w prawdzie..wiec nie szukam wymówek,nie zwalam na nikogo,nikogo nie obwiniam..wybieram mniejsze zło,świadomie występuję przeciw Tobie licząc na Twoje zrozumienie...a tak naprawdę licząc na Twoją pomoc.
Słuchać i nie poczuć nic?..odrzucić bez zastanowienia się?..bez choćby próby konfrontacji?,przedstawienia swoich racji?--odrzucić tylko dlatego że to ON? i Jego słowa?..nie zmierzyć się z czymś co może być dla mnie niewygodne?---to albo totalna głupota i ignorancja..albo strach--nie wiem--