"Jestem Ojcem,który pociesza Cię we wszystkich Twych kłopotach.Kiedy Twoje serce jest złamane, jestem blisko Ciebie.Tak jak pasterz niesie owcę,tak ja noszę Cię blisko mego serca..."

"Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie."
To charakterystyczne powiedzenie bliskowschodnie. Setnik nie zaprasza Jezusa do siebie, gdyż sam nie jest Żydem. Nie jest i Rzymianinem, tylko najemnikiem pochodzącym z któregoś z narodów bliskowschodnich, który awansował za wybitne zasługi wojenne do rangi centuriona (w niektórych wersjach mowa o tysięczniku). Wskazuje na to znajomość niepisanej reguły, że nie zaprasza się pod swój dach wyznawców innej religii. Powinnością i zapraszającego, i zapraszanego jest przełamanie się chlebem, czyli znak braterstwa. Jest to źle widziane przez współwyznawców, więc setnik, który już wiele słyszał o postępowaniu Jezusa, nie chce przysparzać mu dodatkowych kłopotów. On, z racji swojej rangi, żadnych kłopotów by nie miał. Inaczej ze stałymi mieszkańcami. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu mieszkaniec Bliskiego Wschodu przychodził do misji chrześcijańskiej i mówił: "Mój syn jest chory, ale daj mi tylko trochę lekarstw ponieważ nie chcę kłopotać cię przychodzeniem do mojego domu".
Ale setnik wierzy w Jezusa. Wie, że Jezus może uzdrowić jego sługę słowem władcy. Sam będąc w armii wykonuje i wydaje rozkazy. Uznaje Jezusa za władcę królestwa Ducha posiadającego władzę absolutną, którego słowa mogą działać w sferze duchowej tak jak jego słowa działają na żołnierzy wykonujących rozkazy. Władza setnika pochodzi od Cezara, posiadającego władzę absolutną w sferze materialnej, i wszyscy są posłuszni jego słowom. O ile większa jest potęga Jezusa, którego władza pochodzi od Boga, stworzyciela nieba i ziemi.