Każdy z nas został stworzony na obraz i podobieństwo Boże, a zatem każdy z nas nosi w sercu swoim Chrystusa. Nie oznacza to oczywiście od razu komunii z Chrystusem, bo nie zawsze tak bywa.

Nie mniej warto doszukiwać się w człowieku tego co dobre, tej małej iskierki, którą być może da się rozniecić. Kto wie, może zapłonie ogniem miłości.

Natomiast na pewno nie należy (za wyjątkiem życzliwych napomnień) dyskwalifikować bliźniego za jego gorszą stronę osobowości.

Nie powinniśmy nigdy nikogo osądzać, za wyjątkiem samych siebie. Największym zwycięstwem jest pokonanie własnych słabości. Najlepiej z pomocą Ducha Świętego.

Napełnieni Duchem Świętym, modlitwą i przykładem, pozyskujmy przyjaciół, bacząc, abyśmy sami z dobrej drogi nie zeszli.