Inny wymiar Miłosierdzia

Co roku II Niedziela Wielkanocna jest Niedzielą Bożego Miłosierdzia i zawsze upływa w nastroju radosnego przeżywania miłości Bożej, bowiem Miłosierdziem jest sam Bóg, Miłosierdzie to Miłość, która rzeczywiście pochyla się nad słabością, niedolą materialną i duchową, nad cierpieniem. Mamy szczęście, żyjąc tu i teraz, doświadczać różnych przejawów Bożego Miłosierdzia dzięki Temu, który już na zawsze będzie z tym świętem związany i będzie nam je przypominał.

Tydzień Miłosierdzia

Wszystko, co było za małe, ale niezniszczone, czyste i nadające się do noszenia, mama pakowała w paczki, które zanosiliśmy w tym szczególnym tygodniu do kościoła i składaliśmy w koszach stojących w przedsionku lub przy bocznym ołtarzu. Paczki były mniejsze lub większe, zawartość ich była różna (oprócz odzieży również środki czystości nie psujące się artykuły spożywcze), ale były i czekały, aż panie z Caritas posegregują je i rozdzielą pomiędzy potrzebujących.

Powołanie

Powołanie – potocznie: posiadanie określonego daru do wykonywania danej czynności przez większą część życia. Czynność tę wykonuje się bardziej z pobudek altruistycznych niż finansowych, choć te drugie mogą mieć również znaczenie. Można również mieć powołanie do pracy, którą się wykonuje. Wyszczególnia się też różne rodzaje powołania w odniesieniu do określonych zadań, np. powołanie misyjne (do głoszenia Ewangelii wśród niechrześcijan), powołanie do wykonywania jakiegoś zawodu, zwłaszcza wymagającego trudu i poświęcenia, jak np. pielęgniarka, nauczyciel itp. (tyle Wikipedia).

Tej nocy miłość przemienia historię

„Tej nocy miłość przemienia historię. Spraw, Panie, abyśmy uwierzyli w moc Twojej miłości, tak różnej od mocy świata. Spraw, abyśmy, jak Maryja, Józef, pasterze i Mędrcy, zgromadzili się wokół Ciebie, aby Cię adorować. Przez Ciebie uczynieni bardziej podobnymi do Ciebie, będziemy mogli świadczyć wobec świata o pięknie Twojego oblicza” – wezwał Franciszek podczas tradycyjnej „Pasterki” w Wigilię uroczystości Narodzenia Pańskiego w Bazylice św. Piotra w Watykanie.

IZAJASZA KSIĘGA

Powołanie a wiedza

Człowiek uczy się całe życie i głupi umrze – taki niefortunny slogan nieraz słyszymy. Ale nierzadko przekonujemy się, że zdobyta wiedza okazuje się niedostateczna lub wręcz nieprzydatna. Wiedzy przeciwstawiane jest inne pojęcie – powołanie, przy czym nie tylko nie wyklucza ono wiedzy, lecz wręcz jej wymaga, a równocześnie oznacza coś więcej niż sama wiedza. Można mieć powołanie do pracy, do rodzicielstwa, do nauki, do służby, którą się wykonuje. W nomenklaturze chrześcijańskiej wyszczególniamy różne rodzaje powołania, np. powołanie misyjne, powołanie do wykonywania jakiegoś zawodu, zwłaszcza wymagającego trudu i poświęcenia, jak np. lekarz, pielęgniarka, nauczyciel itp.

RZYMIANIE

Pytania, pytania...

Po co się męczyć? Zamiast zrobić to teraz, odpocznij, zrób to za chwilę, przecież nikt Cię nie sprawdzi, kiedy wykonasz swoją pracę. Po co im będziesz pomagać? Niech sami sobie radzą, niech sami szukają rozwiązań, ty już swoje zrobiłeś, chyba nie będziesz im ułatwiał? Różnie reagujemy na pokusy, ale zawsze próbujemy je tłumaczyć, czasami okazją, czasami zmęczeniem, czasami chęcią pokazania innym, że jesteśmy silni, ważni, mężni. W każdym bądź razie zawsze – chociaż o tym wiedzieć nie chcemy – naszym działaniem kieruje egoizm pobudzany przez siły zła, które czyhają na każdym kroku na naszą słabość, niezadowolenie, podatność.

Księgi liturgiczne

Bezbożność