Tłum

W tłumie jest się anonimowym. Można bezkarnie miotać obelgi i szydzić, ale i modlić się wraz z innymi. Można krzyczeć „Hosanna” i „Ukrzyżuj Go”. Z wolą tłumu jednak zawsze należy się liczyć. Ostatecznie to jego postawa rozstrzyga w wielu sprawach...

Także w procesie i męce Jezusa tłum bez twarzy odegrał swoją rolę. W scenie aresztowania Jezusa jest to tłum złożony z żołnierzy i strażników (Łk 22,47). Idzie wypełnić zlecone mu zadanie. Potem ci sami ludzie pilnując Jezusa biją, lżą i naigrywają się z Niego (Łk 22, 63-65). Przed sądem Piłata anonimowy tłum, podburzony przez arcykapłanów, domaga się skazania Jezusa, a uwolnienia Barabasza. Tłum towarzyszy też Jezusowi w drodze na Golgotę. Były w nim kobiety płaczące nad Jezusem, którym Jezus powiedział: „Nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi (...). Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?” (Łk 23, 28-31). Wielu stało także pod krzyżem Jezusa. Jedni po prostu przyglądali się (Łk 23, 35). Dla nich to było widowisko. Inni drwili. Ale gdy mrok ogarnął ziemię i Jezus skonał, tłum wracał spod krzyża bijąc się w piersi (Łk 23, 47-48)...

Ten tłum także dziś wobec Jezusa i Jego Kościoła przyjmuje bardzo różne postawy. Jedni chcieliby, aby i dziś ktoś pojmał Jezusa i oskarżył. O to, że zakładając religię stał się winny wszystkim podejmowanym w jej imię wojnom. O to, że na świecie istnieje cierpienie. O to, że wbrew modnej ostatnio postawie „politycznej poprawności” uznał się za Jedyną Drogę do Ojca. I opluwają Go w Jego Kościele, szydząc z wszystkich świętości. Bo stało się to modne. Inni zaślepieni przez nienawiść do Kościoła wolą ułaskawić dzisiejszych Barabaszów niż powiedzieć słowo w obronie Kościoła. Jeszcze inni bezradnie płaczą widząc w dzisiejszych prześladowaniach schyłek chrześcijaństwa. Są i tacy, którzy potrafią się uderzyć także we własne piersi.

A kim jestem ja? Czy mam odwagę jasno opowiedzieć się za Jezusem? A może tylko stoję i patrzę...