Nowi święci

4. Mikołaj z Longobardi (Giovanni Battista Clemente Saggio) – Włoch, żył w drugiej połowie XVII i na początku XVIII w., zakonnik, minimista, mistyk.

Urodził się 6 stycznia 1650 w miasteczku Longobardi koło Cosenzy (Kalabria – płd. Włochy) w rodzinie rolnika i prządki jako Giovanni Battista Saggio. Mimo licznych uzdolnień nie mógł, z powodu biedy, kształcić się, ale musiał od najmłodszych lat uprawiać ziemię. Odznaczał się przy tym wielką pobożnością, uczestniczył codziennie we Mszy św., wiele czasu spędzał na adoracji Najświętszego Sakramentu i dużo się modlił w miejscowym kościele minimistów (braci najmniejszych).

W 1668, mimo sprzeciwu rodziców, przystąpił do świeckiej gałęzi tego zakonu, przyjmując imię Mikołaj, a w kilka lat później wstąpił do protokonwentu w Pauli, gdzie św. Franciszek z tego miasta założył kilkanaście lat wcześniej zakon minimistów. 29 września 1671 złożył śluby zakonne. Po okresie nowicjatu wrócił do Longobardi, po czym znów przebywał w klasztorach w różnych miastach włoskich, zyskując coraz większą sławę jako skromny, pokorny mnich, był zakrystianem, ogrodnikiem, zarządcą, kucharzem, furtianem itp. Jednocześnie uczył katechizmu, a jego lekcje bardzo cenili sobie zarówno uczniowie, jak i ich rodzice. Szczególne zainteresowanie okazywał chorym i biednym, starając się pomagać im duchowo i materialnie, mając świadomość, że jest w nich obecny sam Jezus.

W 1683, tuż przed Odsieczą Wiedeńską, pielgrzymował z Rzymu do Loreto, aby uprosić łaskę wyzwolenia Wiednia i Europy chrześcijańskiej od zagrożenia osmańskiego.

Często miewał doświadczenia mistyczne. W styczniu 1709 ofiarował się za Kościół i w celu niknięcia nowego oblężenia i złupienia Rzymu, na które się wtedy zanosiło. 3 lutego tegoż roku, przewidziawszy wcześniej swą śmierć w tym dniu, ucałował krzyż i zmarł w opinii świętości. Błogosławionym ogłosił go 17 września 1786 Pius VI.