Nowi święci

5. Eufrazja (Rose) Eluvathingal od Świętego Serca – Hinduska z katolickiego Kościoła syromalabarskiego, żyjąca na przełomie XIX i XX wieku, zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej z Góry Karmel, mistyczka.

Urodziła się 17 października 1877 w mieście Kattoor w południowoindyjskim stanie Kerala w syromalabarskiej rodzinie arystokratycznej. Na chrzcie otrzymała imię Rose (Róża). Otrzymawszy staranne i głębokie wychowanie w wierze w gronie rodzinnym, szczególnie za sprawą swej matki, dziewczynka już w wieku 9 lat złożyła Bogu ślub czystości. Idąc za wskazaniami Matki Bożej, która ukazywała się jej we śnie, rozpoczęła 10 maja 1897 postulat w założonym przez wspomnianego o. Cyriaka Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej z Góry Karmel, przyjmując imię Eufrazji od Świętego Serca Jezusa. Po obłóczynach w rok później 24 maja 1900 złożyła śluby zakonne.

Listy duchowe, jakie s. Eufrazja pisała do swego kierownika duchowego, syromalabarskiego biskupa Johna Menacherry’ego (1857-1919), są głównym źródłem wiedzy o jej świętości, głębokiej duchowości i jedności z Bogiem, jak również o jej niezwykłych doświadczeniach mistycznych. Była mistrzynią nowicjatu, a później przełożoną swego klasztoru, pełniąc te funkcje z głęboką miłością, starając się we wszystkim naśladować Chrystusa. Prowadząc surowe życie, pełne świętości, była wzorem dla wszystkich. Szczególne nabożeństwo żywiła do Najświętszego Serca Jezusa, do Najświętszego Sakramentu, do Jezusa Ukrzyżowanego i Jego Matki. Mieszkańcy miasta Ollur, w którym żyła, widząc ją niemal zawsze na modlitwie, nazywali ją „Matką Modlącą się”. A jej współsiostry zakonne ochrzciły ją mianem „Ruchomego Tabernakulum”.

Zmarła 29 sierpnia 1952, w wieku niespełna 75 lat w Ollurze. Tam też ogłosił ją błogosławioną 3 grudnia 2006, w imieniu Benedykta XVI, ówczesny syromalabrski arcybiskup większy kard. Varkey Vithayathil.