Rady ewangeliczne w życiu świeckich

Możemy czasem odnieść wrażenie, że rady ewangeliczne są skierowane w szczególny sposób do osób konsekrowanych. Jednak, czy ewangeliści tylko do nich kierują swoje słowa? Wszakże w czasach spisywania ewangelii nikt jeszcze nie myślał o kościele zorganizowanym tak jak dzisiejszy. Zatem do kogo są skierowane? Do nas. Do każdego człowieka bez względu na stan. A ja jako osoba świecka muszę stanąć im naprzeciw i przyjąć o tyle mocniej, o ile w moim codziennym życiu jest to trudne.

Pytam się siebie jak mam to zrobić? Jak mam żyć radami ewangelicznymi? Ja, prosty człowiek.

Posłuszeństwo, Czystość, Ubóstwo.

Rada 1. Posłuszeństwo.

Ja mam być posłuszny? Dlaczego, przecież jestem wolnym człowiekiem, nie muszę nikogo słuchać! Komu właściwie mam być posłuszny? Już spieszę z odpowiedzią, a jest ona tak prosta, że bardzo ciężko w dzisiejszym świecie zawoalowanych spraw do niej dojść. Odpowiedź jest w naszym sercu, które cichym głosem odpowiada – Bogu. Jemu każdy z nas chrześcijan winien jest posłuszeństwo.

No tak, Bogu. Proste i logiczne, on nas stworzył, dał nam życie, więc należy mu się posłuszeństwo, ale jak to zrobić, jak być posłusznym Bogu. Czy to jest ślepe poddaństwo, niewolnictwo w Jego służbie? Nie. Posłuszeństwo wobec Boga nie jest bezmyślne. Nawet kiedy wydaje się, że tylko ślepo wypełniamy jego wolę, pamiętaj, że masz wolność. Jest ona darem, który trzeba mądrze wykorzystać. Posłuszeństwo to kierowanie się w naszej wolności Słowem, które kieruje do mnie Bóg.

Nasz Pan dał nam swoje słowo w Piśmie Świętym. To jego własne słowa, nie jakieś zmyślone opowiastki, tylko żywe słowo, którym mówi do dziś. Mówi do mnie. Do świeckiego. Daje okazję do poznania swojej woli wobec mnie, małego człowieka. Dlatego posłuszeństwo wobec Boga, ściśle związane jest z poznawanie Jego słów, bo z nich płynie dla nas nauka jak żyć, by być szczęśliwym. To trudne. Wiele Słów bożych może być trudnych, czy nawet niezrozumiałych. Tyle się przecież zmieniło na świecie.

W tej trudności dopomaga nam łączność z Kościołem. To słowo boże nas do niego doprowadza i pozostaje z nim w stałej relacji. Kościół pomaga nam dojrzewać w wierze, pomaga zrozumieć wolę Boga i wyjaśnia niuanse pisma świętego, by słowo kierowane do człowieka było jeszcze bardziej przejrzyste i aktualne. Wszakże sam Jezus Powiedział do Apostołów:

„Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał” (Łk 10, 16)

Zatem sam Bóg poleca Kościół przez swoich apostołów jako narzędzie rozumienia jego słowa. Ponieważ jak stwierdziliśmy posłuszeństwo wobec Boga, to słuchanie jego słowa, a „Kto was słucha, mnie słucha”, zatem jasno widzimy, że posłuszeństwo wobec Boga, to posłuszeństwo wobec Kościoła – najdoskonalszego instrumentu do poznania woli Bożej na ziemi.

Teraz wiem już tak wiele o posłuszeństwie. Wiem, wobec kogo być posłusznym, wiem jak rozumieć to posłuszeństwo i jak je realizować, ale przecież to tak trudno mi rozeznać. Każdy człowiek jest inny, a posłuszeństwo jedno? Niezupełnie. Każdy z nas jest powołany. Jeden do kapłaństwa, drugi do małżeństwa, jeszcze inny do życia w samotności, nawet nasz zawód jest naszym powołaniem. Powołanie naszego życia rozpoznajemy w woli Bożej i posłuszeństwie wobec niej. Każdy jest zobowiązany do posłuszeństwa wobec Boga według tego do czego został powołany. Ksiądz do służby Bożej w kościele, Małżonkowie i samotni do obowiązków swego stanu i zawodu. W tych swoich codziennych sprawach w których tak wiele mamy wątpliwości, obowiązków, pracy, każdy z nas może być Bogu posłuszny. Na koniec proponuję wsłuchać się w słowa św. Pawła:  ”Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!" (Kol3,23-24). To powinno podsumować nam dokładnie, jak ma wyglądać nasze posłuszeństwo wobec Boga.