Stacja u Matki Bożej Większej

Opis stacji

Kościół świętuje Niedzielę Wielkanocną w rzymskim Betlejem: narodziny Chrystusa w ciele i narodziny nowego życia, dostępnego dla nas przez Zmartwychwstanie, łączą się z sobą architektonicznie i przez sztukę w Bazylice Matki Bożej Większej (Basilica di Santa Maria Maggiore), wzniesionej przez papieża Liberiusza.

Na zlecenie błogosławionego Piusa IX Virginio Vespigniani ozdobił konfesję bazyliki siedemdziesięcioma odmianami marmuru. Pomnik pogrążonego w modlitwie Piusa IX to wyraz jego głębokiego nabożeństwa do Matki Boskiej; papież spogląda w górę i uśmiecha się łagodnie do wizerunku Maryi w apsydzie.

Ferdinando Fuga, architekt odpowiedzialny za fasadę bazyliki, tworząc baldachim nad ołtarzem głównym, wykorzystał cztery kolumny z porfiru zarezerwowanego w starożytności do użytku wyłącznie przez rzymskich cesarzy. Ołtarz, także wykonany z porfiru, zawiera relikwie świętych Mateusza i Hieronima oraz męczenników Symplicjusza, Faustyna i Beatrycze, natomiast w mensie ołtarzowej znajdują się relikwie pierwszego chrześcijańskiego męczennika Szczepana i wielkiego rzymskiego diakona Wawrzyńca.

Mozaika na zworniku łuku triumfalnego przedstawia pusty tron wysadzany szlachetnymi kamieniami i podtrzymujący krzyż, co stanowi symboliczne przywołanie wielkanocnego zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią i Jego przyszłe przyjście w chwale, gdy dopełni się już historia. Czas między tymi dwoma epokowymi wydarzeniami to czas Kościoła i stąd bazylika pełna jest obrazów tej powszechności Kościoła. Po lewej stronie łuku triumfalnego mamy Trzech Mędrców – pierwszych pogan, których objęła historia zbawienia – składających dary Chrystusowi. Ta wyjątkowo piękna mozaika przedstawia Chrystusa siedzącego w majestacie, natomiast Mędrcy odziani w odznaczające się jaskrawą kolorystyką szaty nasuwają skojarzenia z egzotycznymi i odległymi miejscami, które dopiero mają się stać częścią historii zbawienia. Po bokach Chrystusa przedstawionego w wieku młodzieńczym znajdują się dwie kobiety: jedna w stroju księżniczki, druga opatulona płaszcz. Są to, jak sądzą badacze, wyobrażenia Kościoła Żydów i Kościoła Pogan, obecnie zjednoczonych przez życie, śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa, powszechnego Zbawiciela. Ten sam wątek kontynuowany jest po drugiej stronie łuku na mozaikach przedstawiających zapisane w apokryfach przybycie Świętej Rodziny do Egiptu, gdzie lokalny władca składa hołd Dzieciątku, uznając jego Bóstwo.

Gdy ogląda się wnętrze bazyliki od strony głównego ołtarza, widać, że wypełnia ją światło wpływające przez rozetę zamontowaną w 1995 roku. Witraż rozety o średnicy 20 metrów jest dziełem węgierskiego artysty Jánosa Hajnala i przedstawia Maryję w purpurze trzymającą Dzieciątko, a nad nimi unosi się gołębica. Po prawej stronie Maryi znajdują się tablice z dziesięcioma przykazaniami i menora, symbolizujące Stary Testament, natomiast po lewej są kielich i hostia wskazujące na Nowe Przymierze zawarte na Kalwarii i potwierdzone Zmartwychwstaniem.

Figurę Maryi Królowej Pokoju (Regina Pacis), którą mijają pielgrzymi wchodzący do Bazyliki Matki Boskiej Większej, wyrzeźbił w roku 1918 Guido Galli. Podarował ją Benedykt XV, papież, który nadaremno starał się powstrzymać samozagładę Europy podczas pierwszej wojny światowej.