Z pomocą Ducha Świętego

VII: Jezus przekazuje Kościołowi dar pokoju i pojednania

A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J20,19-23).

 

Zebrani uczniowie Jezusa choć pełni obaw, stanowią już Kościół. A przychodzący Pan przekazuje im pokój i posyła ich do innych, dając im Ducha Świętego. 

 

Nie bójmy się wspólnoty, nie bójmy się światła Ducha Świętego, zaufajmy słowu Jezusa.

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. (J20,24-29).

 

Inni mogą mi mówić, a ja i tak wiem swoje. Czy nie mamy w sobie czegoś z Tomasza? 

 

Tyle znaków wokół nas, a my mówimy: póki nie zobaczę to nie uwierzę. Tylko, że gdy zobaczysz, to już nie będzie wiara, tylko wiedza. A Pan powiedział: Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli.

A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. (J21,4-12).

 

Uczniowie znów spotkali Jezusa. Pokazuje On, że troszczy się o ich codzienne potrzeby. Chce, by w pełni zaufali Jego słowom. 

 

Panie oświeć mnie bym zobaczył i w pełni uwierzył, że Ty żyjesz i troszczysz się o mnie.