Wielki Post 2006 - Opowieści na temat

O ŻEBRANIU

Pewna kobieta z dobrego domu zakochała się w żebraku, który przychodził do niej po jałmużnę.
- Ożenię się z tobą - oświadczył jej żebrak - ale musisz przez rok po naszym ślubie razem ze mną żebrać. Potem obiecuję znaleźć sobie inne zajęcie.

- Ale jakże ja mogę żebrać? - krzyknęła oblubienica.

- umrę ze wstydu, bo tu mnie wszyscy znają.

- Nic nie szkodzi - powiedział narzeczony - pojedziemy do innego miasta, gdzie cię nikt nie zna.

Zawarli więc związek małżeński i przez cały rok chodzili od drzwi do drzwi, prosząc o jałmużnę. Gdy minął rok, mąż oświadczył żonie:

- Dziś o czwartej mija dokładnie pierwsza rocznica naszego ślubu.

Gdy wybiła czwarta, żebrak powiedział:

- Teraz minął termin naszej umowy. Teraz kończymy z żebraniną raz na zawsze.

A żona na to:

- Dobrze dobrze, ale najpierw skończymy jeszcze te domy do rogu!