Pod rozwagę

Należy podkreślić również eschatologiczny wymiar Eucharystii. Sprawowana tu na ziemi w łączności ze wspólnotą aniołów i zbawionych kieruje do ostatecznego celu, w niej otrzymujemy zadatek przyszłej chwały, w niej wszystko wyraża pełne nadziei oczekiwanie „przyjścia Zbawiciela w chwale”. Chrześcijanin jednoczący się z Chrystusem posiada życie wieczne już na ziemi, jako przedsmak przyszłej chwały, gdyż Eucharystia to chwalebne Ciało Zmartwychwstałego i jednocześnie antidotum na śmierć. Eschatologiczny wymiar Eucharystii wnosi w życie chrześcijanina nadzieję. Daje mu impuls i moc do wypełniania jego codziennych obowiązków rozbudzając odpowiedzialność za życie tu na ziemi, by kierując się światłem Ewangelii budował cywilizację miłości. Eucharystia wychodzi naprzeciw wszelkiego rodzaju niepokojom, niesprawiedliwościom, samotności, pokusom przeciwko życiu, gdyż człowiek staje w obecności Boga i Kościoła, który za przykładem swojego Mistrza i Pana chce służyć najsłabszym, najmniejszym i najuboższym. W ten sposób następuje nie tylko przemiana świata zgodnie z Ewangelią, ale również przemiana życia, a co za tym idzie również budowanie komunii eklezjalnej. Jedność z Chrystusem, która jest darem i łaską dla każdego, sprawia, że wszyscy są włączeni w jedność Jego Ciała, którym jest Kościół. Eucharystia, budując Kościół tworzy komunię pomiędzy ludźmi: pomiędzy świeckimi a kapłanami, pomiędzy kapłanami a biskupami, pomiędzy biskupami a Papieżem. Tak było od początku, kiedy to sprawowanie sakramentu zostało powierzone przez Chrystusa Jego uczniom. Dlatego można mówić o apostolskości Eucharystii, bowiem do dnia dzisiejszego, dzięki sukcesji, nie tylko przekazywana jest ta sama nauka, którą otrzymali Apostołowie, ale i sama Eucharystia jest celebrowana zgodnie z ich wiarą .

Niemożliwym jest sprawowanie Eucharystii bez udziału szafarza, który działa in persona Christi, co oznacza nie tyle w zastępstwie Chrystusa, lecz w swoistym sakramentalnym utożsamieniu się z Prawdziwym i Wiecznym Kapłanem. Kapłaństwo hierarchiczne jawi się nie tylko jako dar przewyższający władzę zgromadzenia liturgicznego, ale przede wszystkim jako dar Chrystusa, który otrzymuje wspólnota otrzymuje dzięki sukcesji biskupiej pochodzącej od Apostołów. Posługa ta jest niezbędna dla ważnego zjednoczenia konsekracji eucharystycznej z ofiarą Krzyża i z Ostatnią Wieczerzą, kapłan wezwany jest również do podtrzymywania i pogłębiania zarówno komunii z Bogiem w Trójcy Jedynym, jak i komunii między wiernymi. Ta komunia ma charakter widzialny (więź ze wspólnotą Kościoła) oraz niewidzialny (wiara, łaska uświęcająca i miłość). Kościół zachęca wiernych do częstego i świadomego przystępowania do Komunii świętej, jednocześnie przypominając warunki czerpania ze Stołu Pańskiego. Osoba nieochrzczona, odrzucająca pojmowaną integralnie prawdę wiary o tajemnicy Eucharystii lub będąca w sytuacji jawnego braku dyspozycji moralnej (trwająca z uporem w jawnym grzechu ciężkim) nie może być dopuszczona do Komunii świętej.