Szkoła patrzenia

I. Patrzenie przemieniające

Opowiadanie

„Było to w małej, zapadłej wiosce górskiej, zawieszonej pod wielką, granitową skałą, na której, dzięki kaprysowi natury, wyrzeźbiona była jak gdyby olbrzymia postać ludzka. Ogromna twarz dominowała nad całą okolicą, nie tylko dzięki swym rozmiarom, ale także wyrazowi pełnemu mocy i dostojeństwa. Pod nią maleńka wioseczka wydawała się latawcem albo gniazdem górskiego sokoła. Ludzie w wiosce wierzyli, że pewnego dnia odwiedzi ich siedzibę człowiek, którego twarz i postać będą zupełnie podobne do owej olbrzymiej rzeźby skalnej, a "będzie to człowiek wielkich cnót, który się stanie ich dobroczyńcą”. O tym oczekiwanym przez wszystkich bohaterze snuli długie opowieści podczas zimowych wieczorów, pouczając dzieci, odświeżając wspomnienia starców, podtrzymując nadzieję chorych i słabych.

Żył w owej wiosce mały chłopiec, który także słuchał tych historii. Wywierały one na nim wielkie wrażenie, nie przestawał o nich rozmyślać i przy każdej okazji wpatrywał się uparcie w skalną postać. Często siadał na przyzbie swej chaty z palcem w buzi i spoglądał ku olbrzymowi, przerywał swoje dziecinne zabawy, aby na niego po patrzeć. Stale miał w pamięci cudowne, związane ze skalną rzeźbą przepowiednie. Jakież to skarby przyniesie obiecany bohater? Chłopiec tak się przywiązał do niego i tak był w niego zapatrzony, że jego rysy upodobniły się do kamiennej twarzy. Minęło dzieciństwo... Aż pewnego dnia, przechodząc przez wiejski rynek spostrzegł, że jego sąsiedzi i przyjaciele patrzą na niego ze zdumieniem, poznając, że oto w nim właśnie spełniła się stara legenda, którą podawano sobie z pokolenia na pokolenie".

Zadania:

1. Pomyśl, kto jest twoim ulubionym świętym
2. Postaraj się każdego dnia znaleźć 10 minut, by dowiedzieć się o nim czegoś nowego.
3. Zapisuj te cechy jego charakteru, które twoim zdaniem warte są naśladowania.
4. Zrób tygodniową „kartę pracy” nad sobą i zaznaczaj na niej (np. w skali 1:5), na ile udało ci się naśladować go danego dnia.
5. Na koniec tygodnia spróbuj ocenić, czy nauka w szkole patrzenia pomogła ci przybliżyć się do Boga i stać się lepszym.

Tekst opowiadania pochodzi z książki: A. Bloom, Odwaga modlitwy, Poznań 1987, s. 47-48.