Niedziela Najświętszej Trójcy (C)

Duch prawdy

Piotr Blachowski

Wszyscy mamy możliwość przybliżania się do niepojętego Boga, ufając i wierząc. To On sam przekazuje nam Prawdę i zachęca nas do wędrówki Jego śladem. A my, pragnąc dojść do Boga, być z Nim, nie mamy innego wyjścia, niż tylko iść tym śladem, który jest widoczny w całej Ewangelii, śladem Krzyża i Zmartwychwstania.

Jedną z najtrudniejszych prawd wiary jest prawda o Trójcy Przenajświętszej. Aby ją pojąć, nie wystarczy samo przyswojenie wiedzy biblijnej. Tu trzeba czegoś więcej: pokory wiary, która w sposób pozazmysłowy pozwala dotykać realiów życia Boga jako jedności Trzech Osób.

W liście do Rzymian czytamy: „Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.” (Rz 5,1-2) Tę chwałę odczuwamy tu, na ziemi, podczas uczestnictwa w Mszy Świętej, bo Bóg jest tutaj, blisko człowieka, a nie gdzieś daleko. Wszystko wypływa z Jego miłości: to z miłości powołał człowieka do życia, z miłości posłał na świat Swojego Syna, by przez ofiarę Jego krzyża dokonać odkupienia człowieka, wreszcie z miłości posłał Ducha Świętego, by Ten prowadził w nas dzieło uświęcenia. Chrystus, objawiając tajemnicę Trójcy Świętej, odkrywa jednocześnie tajemnicę człowieka.

Musimy uznawać ważność wszystkiego i kierować się w swym postępowaniu tym, co objawił nam Pan Jezus. Z pewnością sami z siebie wiele potrafimy, jednak mimo to nieodmiennie napotykamy granice naszych możliwości. Jeśli więc niełatwo nam pojąć otaczającą rzeczywistość, jeśli nieraz trudno nam zrozumieć samego siebie, to tym bardziej powinniśmy zdawać sobie sprawę z naszej niedoskonałości w odniesieniu do tajemnic Bożych.

Boże, w Trójcy Świętej Jedyny, daj nam poznać Prawdę i Miłość. Święty, Święty, Święty. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.