Diakonat stały w służbie Kościoła lokalnego

W tematykę spotkania wprowadził zebranych ks. dr hab. Erwin Mateja z Katedry Liturgiki i Hagiografii WT Uniwersytetu Opolskiego, który też moderował całe spotkanie.

Pierwszy referat „Diakonat stały w starożytności chrześcijańskiej i po II Soborze Watykańskim” w zastępstwie dr hab. M. Marczewski z Lublina odczytał ks. E. Mateja. Następnie głos zabrał ks. bp prof. dr hab. Andrzej Czaja poświęcając swoje wystąpienie uzasadnieniu i refleksji nad wprowadzeniem diakonatu w lokalnym Kościele. W wystąpieniu zatytułowanym „Dlaczego stały diakonat w diecezji – uzasadnienie teologiczne” omówił zasadność wprowadzenia diakonatu, możliwości pomnożenia dobra w opolskim Kościele oraz różne formy aktywności diakonów. Odwołując się do motywów wprowadzenia diakonatu stałego Ksiądz Biskup stwierdził, iż przemawia za tą decyzją m.in. liczba prezbiterów (choć nie jest to zasadnicza racja – nie da się bowiem zastąpić prezbiterów diakonami), dobro wiernych (kandydaci do diakonatu wyłaniani będą nie spośród tych, którzy się sami zgłoszą, lecz spośród tych których zgłoszą np. proboszczowie rozpoznając konkretną potrzebę duszpasterską), wizja eklezjalna stopni sakramentu święceń, wsparcie dotychczas wypełnianej przez viri probati posługi, czy dowartościowanie stopnia diakonatu. Mówiąc zaś o możliwości pomnożenia dobra – dobra wiernych – w Kościele opolskim Ksiądz Biskup podkreślał, że wartość posługi diakonów przejawia się w ich posłudze wśród ludzi z marginesu, wyłączonych ze społeczność (np. ze środowisk popegeerowskich), w ich funkcji charytatywnej (wobec chorych, osób w podeszłym wieku, samotnych, w koordynacji szafarstwa NS), w katechizacji, ewangelizacji, duszpasterstwie określonych kręgów (młodzież, samorządowców, personelu medycznego), szkolnictwie (katecheta, nauczyciel, animacja katechetów, praca w ośrodkach akademickich), w posłudze wobec grup i wspólnot. Diakoni są też posłani poza Kościół, posłani do konkretnego człowieka.

Różne mogą być formy aktywności diakona – Ks. Biskup podkreślał zwłaszcza udział diakona w animacji, koordynacji inicjatyw pastoralnych, rekolekcjach, dniach skupienia, promocji Dnia Pańskiego. Ks. Biskup widzi miejsce diakonów też w duszpasterstwie rodzin, narzeczonych, czy młodych małżeństw.  Diakoni pozyskani z określonych grup społecznych, specjalności będą dobrym świadectwem w swoich środowiskach.

Rzeczą pierwszą jest przekonanie się, kapłanów i wiernych oraz zrozumienie wartości diakona stałego. Ważna też jest roztropność i rozeznanie proboszczów.