Sobór owocuje

Ostatni dzień tak zwanej oktawy Bożego Ciała to dobry moment, by wrócić do omawianych już w tym miejscu badań religijności Polaków. Chodzi konkretnie o wzrost ilości przystępujących do Komunii świętej przy systematycznym spadku wypełniających obowiązek uczestniczenia w Mszy niedzielnej. W komentarzu księdza Wojciecha Sadłonia z Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego znalazło się stwierdzenie, które może niepokoić. „Zwrócił on uwagę, że wzrost communicantes paradoksalnie może być oznaką sekularyzacji społeczeństwa. Argumentował, że w diecezjach, gdzie odsetek dominicantes jest wysoki, mniej ludzi przystępuje do Komunii św. w porównaniu z diecezjami, gdzie frekwencja w niedzielę jest niska” (cyt. za KAI).

Postępująca sekularyzacja jest faktem i nikt nie ma zamiaru kwestionowania zjawiska. Trzeba jednak pamiętać, że równolegle z nią zachodzą dwa inne, ściśle ze sobą powiązane procesy: odnowa liturgii, zapoczątkowana Konstytucją Sacrosanctum Concilium (nie pomijając oczywiście dorobku poprzedzającego ją ruchu liturgicznego) i bazujące na soborowym nauczaniu ruchy, zwłaszcza ukierunkowane w sposób szczególny na duchowość liturgiczną.

Przypomnijmy zatem: „Matka Kościół bardzo pragnie, aby wszyscy wierni byli wdrażani do pełnego, świadomego i czynnego udziału w obrzędach liturgicznych, jakiego domaga się sama natura liturgii (…) To pełne i czynne uczestnictwo całego ludu trzeba mieć na uwadze przy odnowieniu i pielęgnowaniu świętej liturgii. Liturgia bowiem jest pierwszym i niezastąpionym źródłem, z którego wierni czerpią prawdziwie chrześcijańskiego ducha” (KL 14).

Postulat wychowania do uczestnictwa pełnego, świadomego i czynnego został podjęty przez wiele środowisk. Jednym z nich jest w Polsce Ruch Światło-Życie. Trudno nie wspomnieć w tym momencie choćby o proponowanej przezeń szkole liturgii, wielkopostnym przygotowaniu do przeżycia Triduum Paschalnego, kręgach biblijnych i liturgicznych czy rozłożonej na dziesięć lat formacji ministranckiej. Tą drogą przeszło kilkaset tysięcy, jeśli nie kilka milionów ludzi. Nie tylko dzieci i młodzieży, ale również dorosłych, bo oaza to także Domowy Kościół. Trudno twierdzić, że częsta Komunia święta wychowanków Ruchu jest oznaką sekularyzacji. Ona jest owocem prowadzonej latami systematycznej i pogłębionej formacji, uczestnictwa w dziesiątkach katechez, spotkań w małych grupach i celebracjach Słowa Bożego. Owocem przyjęcia jako zasady życia siódmego z dziesięciu Drogowskazów Nowego Człowieka. („LITURGIA, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii.”)

A przecież formuje nie tylko oaza. Setki rekolekcji eucharystycznych w parafiach, adoracje Najświętszego Sakramentu, plejada ruchów i wspólnot – to wszystko kształtuje. Dlatego twierdzę i będę twierdził, że wzrost ilości communicantes nie jest owocem sekularyzacji, ale owocem zainicjowanej przez Sobór odnowy liturgicznej. Choć – znając życie – z pewnością znajdzie się grupa kilkunastu osób, które pod niniejszym komentarzem będą próbowały udowodnić, że jest inaczej.