Nadzieja w beznadziei

Ojciec Święty Franciszek bullą z dnia 9 maja 2024 r. Spes non confundit (Nadzieja zawieść nie może), ogłosił Jubileusz Zwyczajny Roku 2025, który rozpocznie się 29 grudnia 2024 r., zakończy natomiast 6 stycznia 2026 r.

Jaka treść będzie nam towarzyszyła w sposób szczególny w Roku Świętym? Puntem odniesienia jest oczywiście bulla papieska, w której Franciszek zaprasza wszystkich pielgrzymów nadziei do Rzymu, aby w mieście Apostołów Piotra i Pawła przeżyć Jubileusz. Ci natomiast, którzy nie przybędą do Rzymu będą mogli we właściwy sobie sposób przeżyć ten czas we własnych wspólnotach wiary.

Treścią Jubileuszu jest NADZIEJA. Tytuł bulli jest zaczerpnięty z Listu św. Pawła do Rzymian: „Nadzieja zawieść nie może” (5,5). Papież podkreśla, że „Wszyscy mają nadzieję. Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro” (nr 1). To bardzo ważne słowa, szczególnie dzisiaj kiedy mnóstwo ludzi traci poczucie sensu i nadziei życia. Zbyt często słyszymy jak ludziom, także młodym nie chce się żyć, podejmować nowe wyzwania. Psychiatrzy biją na alarm, określając obecne chwile „czasem smutku”. Przerażające jest to, że w krajach uważających się za postępowe wzrasta liczba samobójstw wśród ludzi młodych, także apatia, życiowy bezwład (czym jest zatem tzw. postęp?). Dlatego Franciszek dzieli się pragnieniem, „aby Jubileusz był dla wszystkich okazją do ożywienia nadziei. Słowo Boże pomaga nam znaleźć ku temu powody” (nr 1). Motywem nadziei jest zawsze i tylko miłość Pana Boga. Czas Jubileuszu zatem powinien prowadzić do ukazania ludziom Boga, którego miłość rozpala serca. Tylko miłość może je otworzyć. Musimy pamiętać, że wielkim zagrożeniem jest głoszenie Ewangelii z władzą. Ten sposób głoszenia jest zaprzeczeniem misji Jezusa Chrystusa, zdradą Jego pragnień by Jego wspólnota – Kościół, stawał się domem wszystkich, a nie zespołem prywatnych folwarków z własnymi pomysłami i dywagacjami. „Nadzieja chrześcijańska nie zwodzi ani rozczarowuje, ponieważ opiera się na pewności, że nic i nikt nigdy nie będzie w stanie oddzielić nas od Boże miłości” (nr 2).

Celem Jubileuszu jest SPOTKANIE z Panem Jezusem, które dokonuje się przez słuchanie Słowa Bożego i sakramenty we wspólnocie Kościoła. To nieustanne wyruszanie w drogę przez tych, którzy poszukują sensu życia (por. nr 5). Pięknym znakiem tej drogi będzie otworzenie Drzwi Świętych w poszczególnych bazylikach papieskich. Otwarte drzwi jubileuszowe są – dla mnie osobiście - obrazem otwartych ramiona Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, który oczekuje na każdego z miłością, ze SŁOWEM przebaczenia grzechów, troski i nadziei. Drzwi Jubileuszowe są jak otwarta księga Biblii, z której tchnie Duch Święty zapraszający do żywej więzi z Bogiem Ojcem, który w Jezusie powiedział nam wszystko. Potrzeba zatem, żeby „światło chrześcijańskiej nadziei dotarło do każdego człowieka, jako orędzie Bożej miłości skierowane do wszystkich! Niech Kościół będzie wiernym świadkiem tego orędzia na całym świecie!” (nr 6).

Papież Franciszek zaprasza także do otwartości na życie w odpowiedzialnym macierzyństwie i ojcostwie (nr 9). Pisze z troską do ludzi młodych, aby czas Roku Świętego był dla nich impulsem do odnowienia pasji życia (nr 12), migrantach, wygnańcach, uchodźcach i uciekinierach, którzy muszą opuszczać swoją ziemię, aby poszukiwać „lepszego życia dla siebie i swoich rodzin” (nr 13). W bulli nie zabrakło troski o ludzi starszych, dziadków i babć, miliardach ubogich, którzy są „niemal zawsze ofiarami, a nie winnymi” (nr 15). Papież przypomina także o „dobrach ziemi, które nie są przeznaczone dla nielicznych uprzywilejowanych, lecz wszystkich” (nr 16).