Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod rozwagę, że lepiej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niżby miał zginąć cały naród (J 11, 49b-50).

Mimo irracjonalnych przesłanek, decyzja Wysokiej Rady o zgładzeniu Jezusa staje się faktem. Najwyższy kapłan Kajfasz na mocy swego urzędu wypowiada proroctwo dotyczące charakteru śmierci Jezusa. Ma to być śmierć zastępcza: za lud, za naród. Tu jednak chodzi o coś więcej: Jezus odda życie za wszystkie rozproszone dzieci Boże, czyli także za pogan.

Ani spojrzenie Kajfasza, ani innych członków Wysokiej Rady, którzy odrzucają Jezusa, nie są w stanie uchwycić pełnego sensu wydarzeń. Patrzą bowiem jedynie w perspektywie narodowej wspólnoty i jej interesów.

Plan Boży daleko przekracza granice ludzkich wyobrażeń i przewidywań. Mimo to realizuje się on konsekwentnie, nawet przy wykorzystaniu okoliczności i wydarzeń, które w danym momencie wydaj się zupełnie niezrozumiałe.