MAMONA

to dobra materialne, bogactwa i pieniądze. Pochodzenie tego wyrazu nie jest pewne. Termin „mamona” nie pojawia się w Biblii hebrajskiej, a występuje dopiero w późniejszych tekstach judaizmu (fragmenty hebrajskie Księgi Syracha, teksty z Qumran, parafraza aramejska Biblii, Miszna i Talmud). Jego brzmienie wskazuje na język aramejski, którym posługiwali się Żydzi po niewoli babilońskiej. W tych pismach mamona jest kojarzona z nieuczciwym pomnażaniem majątku i oszustwem dla zysku. Dobra w ten sposób zdobyte nie przynoszą jednak szczęścia: ”Nie polegaj na bogactwach niesprawiedliwie nabytych, nic ci bowiem nie pomogą w nieszczęściu” (Syr 5,8). Autor tej księgi ostrzega dążących do bogactwa: ”Trudno jest kupcowi ustrzec się przestępstw, a handlarz nie będzie wolny od grzechu. Bardzo wiele zgrzeszyło dla zysku” (Syr 26,9-27,1).

Przedmiotem negatywnej oceny nie tyle jest bogactwo samo w sobie, ile grzeszne postępowanie bogatego oraz niesprawiedliwość będąca owocem jego postawy. W tym samym negatywnym znaczeniu słowo to pojawia się także w wypowiedziach Jezusa: ”mamona niesprawiedliwości” (Łk 16,9), ”niesprawiedliwa mamona” (Łk 16,11).

Mamona ukazuje się człowiekowi jako alternatywa dla Boga. Bardzo rzadko jednak ma miejsce radykalny wybór. Większym zagrożeniem jest szukanie kompromisu. Przed iluzją znalezienia trzeciej drogi Jezus ostrzega swoich uczniów: ”Żaden sługa nie może dwom panom służyć. […] Nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Mt 6,24; Łk 16,13). Nie oznacza to, że majątek jest zbędny lub bez znaczenia na drodze do zbawienia. Podporządkowany wyższemu celowi może być skutecznym środkiem jego osiągnięcia. Kiedy przemijalne dobra materialne służą potrzebującemu, wówczas stają się trwałym dobrem duchowym dla posiadającego: ”Pozyskujcie sobie przyjaciół niesprawiedliwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków” (Łk 16,9).
(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 38/2004)