MOJŻESZ

Główny przywódca Izraelitów podczas wyjścia z Egiptu i wędrówki przez pustynię oraz przekaziciel Boskiego Prawa. Urodził się podczas prześladowania w Egipcie jako młodszy z dwóch synów Amrama i Jochebed (Wj 6,18-20). Przez jakiś czas niemowlę ukrywano, by uratować przed śmiercią z rąk Egipcjan. Zostawione w koszu nad brzegiem Nilu dziecko znalazła córka faraona, która zaopiekowała się nim i wychowała jako własnego syna.

Jako dorosły mężczyzna zabił Egipcjanina stając w obronie Hebrajczyka, za co groziła mu śmierć. Zbiegł więc do Midian (Wj 2,11-21), gdzie poślubił córkę kapłana Midianitów Seforę. Miał dwóch synów: Gerszama i Elizera (Wj 2,22; 4,20; 18,3-4). Kiedy pasł stada teścia w pobliżu góry Horeb, objawił mu się Bóg w płonącym krzewie i powierzył mu misję wyprowadzenia Izraelitów z egipskiej niewoli (Wj 3,1-4,17).

Mojżesz więc wrócił do Egiptu i przy pomocy swego brata Aarona przekonał faraona (m.in. sprowadzając na Egipt dziesięć plag), by pozwolił Hebrajczykom opuścić Egipt. Przez 40 lat prowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej, znosząc niezadowolenie i narzekanie ludu. Był pośrednikiem między narodem wybranym a Bogiem - przekazywał ludowi orędzie Boga i wstawiał się za nim u Pana. Nadał Izraelitom Prawo pochodzące od Boga, wyryte na kamiennych tablicach i objawione mu na Synaju. Powierzona mu przez Pana misja doprowadzenia narodu wybranego do Ziemi Obiecanej zakończyła się pomyślnie, jednak Mojżesz nie wszedł ze swoim ludem do nowej ojczyzny.

Ogląda ją z góry Nebo, położonej po przeciwnej stronie Jordanu, gdzie zmarł. I nikt nie zna miejsca jego grobu (Pwt 34,6). Miał 120 lat. Jego następcą, którego Bóg wyznaczył na nowego przywódcę narodu wybranego, został Jozue. On wprowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej.
(za: Gość Niedzielny Nr 21/2002)