Mirra to wonna żywica otrzymywana z gałązek balsamowca mirry, rosnącego w górskich okolicach Arabii, Abisynii i Erytrei.
Najwyżej ceniono żywicę wyciekającą bez robienia nacięć w korze czy obcinania gałązek. Od starożytnych czasów była ona przedmiotem ożywionego handlu, a także cennym darem, jakim wielcy tego świata obdarowywali się dla pozyskania życzliwości.
Sproszkowana mirra stanowiła składnik wonnego i drogiego olejku używanego jako pachnidło, stosowanego także przy namaszczaniu arcykapłana, później także króla.
Już w starożytności znane były medyczne zastosowania mirry. Ułatwiała leczenie infekcji, owrzodzeń - szczególnie w jamie ustnej, także przy dolegliwościach oddechowych.
Zmieszana z sokiem aloesu używana była do namaszczania ciał zmarłych, także do ich balsamowania. To powodowało, że była symbolem cierpienia i umierania. Znane było także oszałamiające i tłumiące działanie mirry zmieszanej z winem.
Te właściwości mirry potwierdza współczesna medycyna. Wykorzystuje ją przemysł kosmetyczny. A ślad wszystkich jej zastosowań odnajdujemy na wielu miejscach ksiąg biblijnych - od cennego daru dla Dzieciątka Jezus, po niedoszły pogrzeb Jezusa.
Otwórz: Pnp 4,14; Mt 2,11; Mk 15,23; J 19,39
Autor: ks. Tomasz Horak