Głosić wiarę z radością

Czwartek, 25 października - tajemnice światła

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

Jezus przyjął od Jana chrzest w Jordanie. Gdy wychodził z wody, „z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»” (Mk 1,9.11). Jezus, niewinny i bezgrzeszny stanął między grzesznikami. A głos z nieba potwierdził Jego synostwo. Jan widział zstępującą gołębicę i zaświadczył: Ten jest Barankiem Bożym. Niech wiara nasza i słowa nasze zawsze wskazują na Jezusa, Odkupiciela świata.

2. Wesele w Kanie

Jezus przemienił wodę w wino, czym „objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie” (J 2,11). Goście weselni pili wino, ale nie wiedzieli o jego cudownym pochodzeniu. Uczniowie widzieli cud i umocniła się ich wiara. Niech Pan pozwoli nam dostrzec Jego cudowne działanie w codziennych zdarzeniach naszego życia.

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wezwanie do nawrócenia

„Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»” (Mk 1,14-15). Królestwo Boże i nawrócenie są wewnętrznie związane. Trzeba porzucić drogę grzechu, uwierzyć w obietnice głoszone przez Jezusa, aby wejść w krąg królowania Boga. Największa obietnica to Jego zmartwychwstanie, które jest zapowiedzią naszego zmartwychwstania. Kto uwierzy, będzie miał życie wieczne! Niech Pan nas umocni w naszym nawracaniu się każdego dnia i w wiernym kroczeniu drogami Jego Ewangelii.

4. Przemienienie na górze Tabor

Jezus wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, zaprowadził ich na wysoką górę. „Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” (Mt 17,2). Kto idzie z Jezusem, dojdzie z nim aż na Górę Przemienienia. Nie tylko zobaczy blask bóstwa Jezusa, ale i serce jego zostanie przemienione z wątpiącego w wierzące. Obyśmy potrafili iść z Jezusem, nawet gdy się nam wydaje, że droga, na którą nas wprowadza, jest ciężka i wiedzie pod górę. To nic, że obok rozległe doliny i łagodne ścieżki. Na górze czeka nas cud przemiany.

5. Ustanowienie Eucharystii

„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51). Na każdej Mszy św. słyszymy, jak kapłan powtarza słowa Jezusa wypowiedziane w Wieczerniku: „To jest Ciało moje”. Jesteśmy zaproszeni do spożywania Chleba dającego życie wieczne. To jest cud miłości, która jest stale obecna i uczestników cudu obdarza nieśmiertelnością. Obyśmy karmili się Ciałem Jezusa przez całe życie, a braci i siostry nasze potrafili zaprosić na „ucztę życia”.

Ks. Bogdan Michalski, PDM Warszawa