Głosić wiarę z radością

Poniedziałek, 22 października - tajemnice radosne

Życie bł. Jana Pawła II jest dla nas jak tajemnice radosne w życiu Maryi. Odpowiadał zawsze Fiat, niósł pomoc i pocieszenie. Jego głoszenie Dobrej Nowiny sprawiało, że Bóg rodził się dla milionów ludzi na całym świecie.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Błogosławiony Jan Paweł II nauczał: Nagląca potrzeba działalności misyjnej wynika również z radykalnej nowości życia, przyniesionej przez Chrystusa i przeżywanej przez Jego uczniów (…). Bóg obdarowuje człowieka tą nowością życia. „Czy można odrzucić Chrystusa i wszystko to, co On wniósł w dzieje człowieka? Oczywiście, że można. Człowiek jest wolny. Człowiek może powiedzieć Bogu: nie. Człowiek może powiedzieć Chrystusowi: nie. Ale pytanie zasadnicze: czy wolno? I: w imię czego »wolno«?” (RMis 7).
Módlmy się, abyśmy mieli odwagę jak Maryja przyjąć nowe życie z Boga. Niech Jezus pocznie się w naszych sercach!

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Błogosławiony Jan Paweł II nauczał: W posłudze miłości powinna nas ożywiać i wyróżniać określona postawa: musimy zatroszczyć się o bliźniego jako o osobę, którą Bóg powierzył naszej odpowiedzialności. Jako uczniowie Jezusa jesteśmy wezwani, aby stawać się bliźnim każdego człowieka (por. Łk 10,29-37), poświęcając szczególną uwagę ubogim, samotnym, potrzebującym. Właśnie poprzez pomoc okazaną człowiekowi głodnemu, spragnionemu, obcemu, nagiemu, choremu, uwięzionemu – a także jeszcze nie narodzonemu dziecku albo starcowi dotkniętemu przez cierpienie lub bliskiemu śmierci – jest nam dane służyć Jezusowi, który sam powiedział: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40) (EV 87).
Módlmy się, abyśmy jak Maryja, która pospieszyła z posługą miłości do swojej krewnej, tak i my przyjęli na siebie z radością obowiązek służby życiu. Niech miłość, której źródłem jest Jezus, napełnia nasze serca i promieniuje na innych ludzi.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Błogosławiony Jan Paweł II nauczał: Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili swego istnienia, także w fazie początkowej, która poprzedza narodziny. Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go, gdy jeszcze jest małym, bezkształtnym embrionem, i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka, którym stanie się on w przyszłości (EV 61).
Módlmy się, aby wszystkie poczęte w łonie matek dzieci mogły ujrzeć światło słońca i żyć, aż Pan życia i śmierci wezwie je do siebie.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa

Błogosławiony Jan Paweł II nauczał: Od misjonarza wymaga się, by gotów był „wyrzec się siebie i wszystkiego, co dotychczas uważał za swoje, i stał się wszystkim dla wszystkich”: w ubóstwie, które czyni go wolnym dla Ewangelii, w oderwaniu od osób i dóbr z własnego środowiska, by stał się bratem tych, do których został posłany, ażeby nieść im Chrystusa Zbawiciela (RMis 88).
Módlmy się za wszystkich kapłanów, siostry zakonne i misjonarzy, aby jak Maryja z Józefem ofiarowali Bogu swój skarb – całe swoje życie. Niech całym ich życiem będzie Chrystus Zbawiciel.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Błogosławiony Jan Paweł II nauczał: Trzeba ponownie odnaleźć i ukazać prawdziwe oblicze chrześcijańskiej wiary, która nie jest jedynie zbiorem tez wymagających przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum. Jest natomiast poznaniem Chrystusa w wewnętrznym doświadczeniu, żywą pamięcią o Jego przykazaniach, prawdą, którą trzeba żyć. Słowo zresztą jest prawdziwie przyjęte dopiero wówczas, gdy wyraża się w czynach i urzeczywistnia w praktyce (VS 88).
Módlmy się, abyśmy zawsze szukali Chrystusa, pragnęli Go jeszcze bardziej poznać i żyli w zgodzie z Jego nauką.

Ks. Janusz Paciorek, CFM Warszawa