Kłaniać się (tylko) Bogu

Człowiek jest drogą Kościoła? To prawda. Jednak „humanizm ograniczający się do tego co ludzkiej jest nieludzki. Bo człowiek nie jest samowystarczalny. Potrzebuje Boga. A Bóg daje dobro. Zbawienie, życie wieczne. Dlatego człowiek winien jest Mu wdzięczność. Wdzięczność wyrażającą się też w zaufaniu, że Bóg wie lepiej. To chyba główne przesłanie czytań pierwszej niedzieli Wielkiego Postu.

• Pełny tekst czytań mszalnych
• Komentarze biblijne do czytań

1. Kontekst pierwszego czytania Pwt 26,4-10

Tekst pierwszego czytania tej niedzieli pochodzi z Księgi Powtórzonego Prawa. To fragment przypominający jakimi zasadami powinien kierować Lud Wybrany po dojściu do Ziemi Obiecanej. Bo na razie jest w drodze. Na razie wyszedł już Egiptu., ale czeka, aby przekroczyć Jordan i posiąść na własność ziemię, którą Bóg obiecał przodkom. Jako że ziemia ta jest darem od Boga, dlatego pobożny Izraelita ma z wdzięczności oddawać Bogu część tego, co z jej plonów zebrał. Niewiele. Koszyk z pierwocin.

Aby nie zapomnieć dlaczego tak robi, ma mówić: Ojciec mój, Aramejczyk błądzący zstąpił do Egiptu (to oczywiście o Jakubie, którego innym jego imieniem było Izrael). A potem o niewoli, jakiej potomkowie Jakuba doznali w Egipcie, o pomocy jakiej doświadczyli, by szczęśliwie opuścić ziemię niedoli, a posiąść na własność Ziemię Obiecaną, kraj miodem i mlekiem płynący. Przodkowie Izraelitów błąkali się po cudzych ziemiach. Kupowali kawałki ziemi, by mieć swoje na grób (Abraham). Teraz ich potomkowie będą w końcu na swojej ziemi, u siebie. Trzeba dziękować Dobroczyńcy.

„Kapłan weźmie z twoich rąk koszyk i położy go przed ołtarzem Pana Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana Boga swego:

»Ojciec mój, Aramejczyk błądzący, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny. Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga przodków naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Zaprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód. Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie«.

Rozłożysz je przed Panem Bogiem swoim i oddasz pokłon Panu Bogu swemu”.

Tak. Nie tylko Izrael miał za co być Bogu wdzięczny. My też. Przecież wszysko co mamy, łącznie tym co najbardziej podstawowe, życiem, zawdzięczamy Jemu. Pamiętając o dzisiejszej Ewangelii i sile, z jaką Jezus przeciwstawia się diabłu, a odwołuje do autorytetu Boga warto dodać: ta wdzięczność powinna się też objawiać w zaufaniu do Boga. A psalm responsoryjny przypomina: ten, kto trzyma się Boga, nigdy nie dozna nieszczęścia,

2. Kontekst drugiego czytania Rz 10,8-13

Nie próbując streszczać.... Główną treścią listu do Rzymian jest sprawa usprawiedliwienia, czyli zbawienia. Święty Paweł tłumaczy w nim, że zbawienia potrzebują zarówno poganie jak i Żydzi. I że do tego zbawienia potrzebna jest wiara, a nie – często przecież czysto zewnętrzne – wypełnianie jakichś przepisów. W czytanym w tę niedzielę fragmencie św. Paweł podkreśla, że zarówno Żyd jak i poganin zbawią się (znajdą usprawiedliwienie) , jeśli wyznają wiarę z Jezusa Chrystusa.

Cóż mówi Pismo? „Słowo jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim”. A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej do zbawienia. Wszak mówi Pismo: „Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony”.

Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”.

Wszyscy którzy wierzą że Jezus jest Panem, osiągną zbawienie. Bez różnicy. Daje do myślenia w obliczu dzisiejszych podziałów Kościoła... Koniecznie trzeba jednak dodać, że święty Paweł pisał też gdzie indziej o wierze działającej przez miłość. To nie jest tak, że człowiek zbawia się przez uczynki. Ale też nie jest tak, że nie musi się starać o święte życie. Dziś chyba należałoby to ująć tak: wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa nie polega na czysto intelektualnym przyjęciu jakichś prawd. Wierzyć to przylgnąć do Jezusa; to zaufać Mu i na wszystkie sprawy starać się patrzyć Jego oczyma...

3. Kontekst Ewangelii Łk 4,1-13

Kuszenie Jezusa na pustyni ma miejsce na samym początku, zanim Jezus jeszcze rozpoczął swoją działalność. Bezpośrednio po chrzcie w Jordanie. Jezus od pójścia na pustynię rozpoczyna nowy rozdział swojego życia. Tak jak Izrael rozpoczął nowy rozdział w swoich dziejach dzięki czterdziestoletniemu wędrowaniu przez pustynię z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak jak czterdzieści dni wędrował Eliasz na spotkanie Boga.

Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem”. Odpowiedział mu Jezus: „Napisane jest: »Nie samym chlebem żyje człowiek«.

Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: „Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje”. Lecz Jezus mu odrzekł: „Napisane jest: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«”.

Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: »Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli«, i »na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień«”.Lecz Jezus mu odparł: „Powiedziano: »Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego«”.

Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.