Co dalej?

Być może poniższą próbę ktoś odczyta jako literacki zabieg, teologiczne krętactwo. Być może… Co nie znaczy, że pytań nie należy stawiać, nie widzieć zbieżności, nie próbować interpretować faktów.

Wieczernik

Ucieczka, zdrada, opuszczenie nie były sprawami pierwszoplanowymi. Zdaje się, że dość szybko znalazły usprawiedliwienie. Najważniejsze było jedno pytanie. Co dalej? Gdzie iść, jak poukładać sobie życie na nowo, co powiedzieć opuszczonym przed trzema laty bliskim. Gdy niewiasty przybiegły z wieścią odżyła nadzieja. Na krótko.

Pan, choć wiedział o wszystkim, co kryło się w ich sercach, nie podjął pytań. Kazał iść do Galilei bez jakichkolwiek wyjaśnień. Zostawił dwa słowa. „Pokój wam.” To miało wystarczyć?

Potrzeba było czasu i powiewu Wiatru, by przypomnieli sobie tamten wieczór i tamtą obietnicę. „Gdy przyjdzie On, Ducha Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy.” On wskaże, co dalej. Teraz ważne jest jedno. „Czy miłujesz Mnie więcej…” To miłość pozwoli ci przyjąć to, co On wskaże.

Okno

Świat na zakręcie. Dlatego tłumy pod oknem. Szukający drogowskazów. Bo gdzie ich szukać, jeśli nie u giganta ducha. U tego, który otwierał bramy, przekraczał granice, szedł nieustraszony. On z pewnością wskaże. Ale zamiast rad, wskazówek, porywającej modlitwy, milcząca twarz. I tylko (albo aż) nieme błogosławieństwo. Co dalej?

Potrzebny był czas. Refleksja, namysł, modlitwa i rozeznanie. Wreszcie ponowne odkrycie dnia, gdy on, jeszcze dobywający sił, zachwycił świat krótkim poematem. „Potrzeba, aby w czasie konklawe Michał Anioł uświadomił ludziom – Nie zapominajcie: Omnia nuda et aperta sunt ante oculis Eius. Ty, który przenikasz wszystko – wskaż! On wskaże…”

On wskaże

Ciągły niepokój na świecie. Kościół w kryzysie (kiedyś nie był?). Wzburzone góry i morza. Jeszcze bardziej wzburzone ludy. Co dalej? Pan odpowiada w dwóch słowach. „Pokój wam.” Święty ojciec dopowiada. „On wskaże.”

Po burzy na niebie pojawia się tęcza. Znak przymierza Boga z człowiekiem. Dzięki Jezusowi tak mocnego, że nic nie jest w stanie go rozerwać i zniszczyć. Lud Przymierza wierzy i jest przekonany, że na każdy trudny czas Duch Święty, Duch Zmartwychwstałego Pana, posyła gigantów ducha. Przecierających nowe szlaki, prowadzących w nieznane, gromadzących rozproszonych, budowniczych cywilizacji miłości.

Byle nam, ludziom małej wiary, nie zabrakło zaufania i chęci. Gdy będą nas podrywać do drogi i wzywali do zakasania rękawów.Byle nie zabrakło nam ufności apostołów.