Wywyższony Krzyż

Prawdziwy ołtarz

”Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ga 6,14) - oświadczył św. Paweł Apostoł. Czy można się chlubić ze znaku hańby, zgorszenia, głupstwa, za jaki w jego czasach był uważany krzyż?

Słowa Apostoła Narodów dowodzą, że chociaż początkowo nie używano znaku krzyża, to od początku w Kościele krzyż zajmował miejsce szczególne. Pójście za Chrystusem jest równoznaczne z przyjęciem i niesieniem krzyża (por. Mt 10,38). Krzyż i cierpienie z nim nieodłącznie związane są skutkiem posłuszeństwa, jakie Boży Syn okazywał Ojcu. Bez krzyża nie ma zmartwychwstania. On jest pomostem na drodze paschy - przejścia od śmierci do życia.

Przede wszystkim krzyż jest dla chrześcijan ołtarzem, na którym Syn Boży dokonał zbawienia świata. Tak właśnie nazwał go św. Leon Wielki w V wieku: ”Krzyż Chrystusowy dzierży tajemnicę prawdziwego, z dawna przepowiedzianego ołtarza. Na nim jako obiata miała być złożona w ofierze ludzka natura Pana...”.

Krzyż nie jest tylko znakiem cierpienia i śmierci. Jest znakiem tryumfu, przejawem chwały Bożej. Jest wywyższeniem. Według św. Augustyna drzewo krzyża ”stało się równocześnie katedrą, z której Chrystus naucza”. A Wiktor Hugo powiedział, że krzyż jest ”pierwszym drzewem wolności”.

Krzyż od śmierci Jezusa stał się symbolem najwyższej miłości i ofiary. Dlatego Kościół umieszcza go na szczytach swych świątyń, w domach, instytucjach, przy drogach i na rozdrożach. Katolicy noszą go nie jako ozdobę, ale jako wyznanie wiary. Znakiem krzyża zaczynają i kończą modlitwę. Znak krzyża jest gestem błogosławieństwa.

W sposób szczególny cześć krzyżowi jest oddawana w Wielki Piątek. ”Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata” - śpiewa kapłan, ukazując je wiernym. A oni odpowiadają ”Pójdźmy z pokłonem”. Jest też w roku liturgicznym osobne święto - Podwyższenie Krzyża Świętego. Powstało w związku z poświęceniem Bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie w 335 roku. Co roku uroczyście obchodzono rocznicę tego wydarzenia. W czasie obchodów miała miejsce również adoracja relikwii krzyża.

Stopniowo święto rozszerzało się na cały Kościół. Przez długi czas były nawet dwa święta: Znalezienia Krzyża (3 maja) i Podwyższenia Krzyża (14 września). Połączono jest w roku 1960.